"กู๋พูดก็น่าคิดนา" เจ้าหนุ่มอีกคนพูด "เออ ทีนี้กู๋เส็งจะว่ายังไงล่ะ
"อ้ายเส็งจะว่าไง้" คนแก่ถอนใจ "มันจะรู้ว่าไปกะใคร เท่าที่รู้จากพวกตลาดพูดกันว่า อียวงได้ขึ้นรถไปกะแม่สองคนนั่น รถเก๋งแน่ะว่ะ"
"อ้ายไล้ของเรามันเหลว เชื่องช้านี่หว่า อียวงเลยเปิดไปเมืองสวรรค์เลย อีกหน่อยมันก็โก้หรอกโว้ย" อ้ายหนุ่มอีกคนกระเซ้าเจ้าคนชื่อไล้ผอมสูง เจ้าคนถูกกระเซ้าหัวเราะขึ้น
"กูยังไม่มีเงินนี่หว่า ขึ้นไปติดพันเฉย ๆ ตาเส็งจะได้เตะกูแย่ แกตั้งราคาของแกตั้งหลายพันบาท เวลานี้กูมีแต่กางเกงขาก๊วย จะเอาไปขอเขาได้เมื่อไหร่" พูดแล้วก็หัวเราะกันอย่างเฮฮา
แน่แล้ว เงินยวงหลงไปกับหญิงที่เคยเล่าให้ฟังว่า มาหาซื้อที่ไร่นาหรือซื้อเพื่อหากำไร เวรละซี เคราะห์ดีก็ไปดี เคราะห์ร้ายก็ปันปี้ ใครจะรู้ว่า หญิงสองคนนั้นคือใคร ผมรู้สึกไม่สบายเพราะห่วงใย แต่เลิกค้นหาได้แล้ว เมื่อเรื่องเป็นเสียดังนี้ ผมจึงเลื่อนรถขายยาไปทางอื่นต่อไป โดยไม่สนใจต่อแม่เงินยวงที่เชื่อคนอื่นมากกว่าผมอีกต่อไป จนวันหนึ่ง ผมได้รับจดหมา หนึ่งฉบับ โดยทางห้างเป็นผู้รับไว้ให้ พอฉีกซองออกอ่านถึงกับสะดุ้ง
เรื่องของหนูตอนแรกคิดจะไม่บอกกับคุณตา แต่มันเกิดกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย เรื่องของหนูกับพี่อเนกนั้นคุณตาก็รู้อยู่แล้ว หนูมันผิดพลาดไป ชิงสุกก่อนห่าม หนูแอบเป็นเมียพี่อเนกแล้ว เราสองคนคิดจะหนีกัน แต่พี่อเนกเกิดถูกรถชน หนูก็เกิดจนปัญญา หนูเคยคิดว่า หนูจะหนีเตี่ยกะแม่มากะคุณตาเพื่อเที่ยวหาพี่อเนก แต่หนูเผลอไปพูดให้หญิงสองคนที่หนูเคยเล่าให้คุณตาฟังว่า เขาเป็นคนซื้อที่ดิน เมื่อเขารู้ว่า หนูคิดจะหนีเตี่ยกะแม่มากรุงเทพฯ กะคุณตา เขาก็เลยว่า คุณตาเป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้ ถ้าหนูเชื่อคุณตาและมากะคุณตา ที่ไหนคุณตาจะพาหนูเข้ากรุงเทพฯ คุณตาต้องพาหนูไปเมืองอื่น
