 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
แต่งงานเขานี่นะชิุ่่นใจพิลึก ผมไปรู้จักมักคุ้นอะไรกับเขาผู้เป็นญาติหรือ ตัวบ่าวลาวเล่าดูเป็นการทะเล้นไม่เข้าท่าทีเดียวที่ไปงานเขาโดยไม่ได้เชิญ นายมั่นรับรองว่าอย่ากลัวในข้อนั้นเลย ทางบ้านนอกเขาถือเป็นเกียรติ เขายินดีนักที่มีผู้ไปให้เกียรติเขา ซ้ำทางเจ้าสาวนั้นก็รู้จักกันดี อีกประ การหนึ่ง การไปครั้งนี้มิได้ตรงไปบ้านงานแต่งงานเลย จะไปพักที่บ้าน เพื่อนบ้านหนึ่งที่ใกล้กับบ้านนั้น ถ้าผมไม่ยินดีไปในงานแต่งงานก็พักอยู่ ที่บ้านเพื่อนก็ได้ ตอนนี้ผมเป็นคนอยากเที่ยวไปที่ต่างๆ เพื่อผ่อนคลาย หัวใจ ก็ตกลงไปกับนายมั่นเลย
ผมลาคุณนพแล้วออกเดินทางไปกับนายมั่นทางเรือเมล์ ไปถึง บ้านนครหลวงเป็นเวลาบ่าย เจ้าบ้านที่เราไปพักนั่นอายุอยู่ในราวไล่เลีย กับนายมั่น เป็นคนมีอัธยาศัยดีเป็นเลิศ ขื่อนายขุ่มเป็นเพื่อนของนายมัน ภรรยาชื่อแม่นิ่ม มีบุตรหญิงชายสองคน อายุราวสิบเอ็ดถึงสิบสองปี ครอบครัวนี้ให้ความสนิทสนมกับผมเป็นอย่างดี บ้านที่จะแต่งงานนั้น อยู่ติดกันขั่วกั้นรั่วเท่านั้นเอง วันรุ่งขึ้นถึงจะมีงานรดน้ำ วันที่เราไปถึง เป็นวันสลุกดิบมีคนเอะอะกันอยู่หลายคน
นายขุ่มเจ้าบ้านบอกว่าวันนี้เราสุกดิบกันที่บ้านดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยไป เฮฮาที่บ้านโน้น นายขุ่มจัดแจงทาปลาช่อนมาทำแป๊ะซะแกล้มเหล้า เราลงอาบน้ำกันในลำน้ำ นายขุ่มกับนายมั่นดำหาหอยทรายเพื่อแกล้ม เหล้าด้วย ผมขักสนุกก็ดำกับเขาบ้าง ที่ก้นแม่น้ำเป็นทรายปนโคลนจึงมี หอยทรายชุม ทอยทรายนั้นรูปร่างมันก็คือหอยขมเราดีๆ นี่เอง ผิด แต่ว่าผิวมันสดใสกว่าหน่อยไม่ดำเหมือนหอยขม เราดำลงไปคราวหนึ่งก็ ควานหาขึ้นมาได้คราวละสามสี่ตัว เอาใส่ข้องที่ลอยน้ำไว้กับลูกบ่วบ กว่าจะขึ้นจากน้ำเราก็ได้หอยมาครึ่งถังใหญ่
พิธีการของนายชุ่มที่ทำกับหอยคือ เอาหอยแช่น้ำในอ่าง แต่ตำ พริกขี้หนูใส่ลงไปจนน้ำนั้นมีรสเผ็ด หอยก็พากันอ้าปากคายทรายออก
