 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
พูดกับฉันหมด" นายชุ่มว่า
"เขามาเพื่อระบาย ถ้าเก็บไว้อกจะแตก" ผมว่า
"มันพูดแต่ละคำน่าสงสาร" นายชุ่มว่า "ตอนแรกๆ ที่ฉันรู้เรื่องนี้ เข้าฉันชักเกลียดขี้หน้าแบบกินบนเรือนถ่ายบนหลังคาเลี้ยงไม่เขื่อง แต่ครั้นมาตรองดูหลายตลบก็ชักเห็นว่าน้ำตาลมันใกล้มดและน้ำตาลก็ ยังเรียราดให้แก่มันเสียอีก มดมันจะอดได้อย่างไร แต่อ้ายนี้ดื้อพอใช้ น้าเอมจะส่งมันไปอยู่บางปะอิน มันไม่ยอมไป ยืนยันจะเลิกเกี่ยวข้อง กับอีเดือนเด็ดขาด ขอแต่ให้อยู่ในชายคานี้ ลงท้ายก็จริงของมัน มันเลิก ได้เด็ดขาดจริง"
"แต่ผมเกลียดคนฆ่าตัวตาย มันแสดงความแพ้ไม่ใช่ผู้ชนะ" ผมว่า
"อ้าว! ถ้าคนมันเหมือนกันหมด มันก็ไม่ใช่เด็กเลี้ยงควายน่าชี มัน คิดอะไรไม่ออกก็เอาทางตายเป็นทางออก มันก็อ้ายความโง่ คนฉลาดจะ ไม่ปล่อยใจให้รักหญิงที่เท่ากับนายของมัน มันจะเป็นไปได้อย่างไรใน ตอนท้าย แต่นั่นแหละนะคุณสมัย เรื่องรักนี่ถ้าใครโดนเข้าก็ตาบอด แล้วขักจะไม่รู้ต่ำรู้สูงเอาเลย" นายมั่นว่า
"ฮือ" นายชุ่มคราง "ฉันคิดข้อนี้ก่อนแล้วจึงอภัยให้มัน แม้แต่ น้าเอมเองก็ดูว่าจะอภัยมัน ไม่ด่าว่าอะไรอีกเลย"
"ด่าอะไรกันล่ะพ่อเอ๋ย มันตายไปแล้ว" นายมั่นขัดขึ้น
"พุทโธ่ คนเรานะถ้ายังเจ็บยังแค้นอยู่ละก็ด่าสามเดือนไม่จบ" นาย ชุ่มพูดแล้วหัวเราะ
"คู่ใหม่นี้ คุณเดือนแกรักบ้างหรือเปล่า" ผมถาม
"เอาใจที่ไหนมารักล่ะ ทั้งๆ ที่อยู่ในระหว่างหมั้นแม่ยังมารักกับ อ้ายบุญ ยิ่งอ้ายบุญมาตายลง แม่ก็เศร้าโศกล้มเจ็บ เพิ่งจะค่อยยังขั่ว จะรักได้อย่างไร มันเรื่องของผู้ใหญ่"
เราสามคนต่างวิพากษ์วิจารณ์เรื่องหนุ่มสาวผู้มีกรรมนี้เป็นการย่อย
