หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
๙๙
ผีปอบ
"พี่โอ!"
เสียงเล็ก ๆ เรียกนามของผมดังอยู่บนตลิ่ง ในขณะที่ผมกำลังลากโซ่ เจ้าเรือมาดเล็กผูกกับบันไดท่าน้ำ เสียงนี้แม้จะไม่เห็นตัวก็จำได้ เพราะเป็นเสียงยอดชีวิตของผมเอง มีชื่อว่า บานเย็น อันเป็นชื่อดอกไม้ที่บานตอนเย็น ความสวยงามของบานเย็นก็เหมือนกับชื่อละครับ ไม่ผาดโผน เย็น ๆ เรียบ ๆ ไม่สวยนัก แต่ก็ไม่ขี้ริ้ว รวมความว่า ถ้าเป็นดอกไม้ ก็เพียงแต่ต้นบานเย็นนั่นแหละ ไม่โลดโผนหรูหราถึงดอกกุหลาบหรอกครับ
ผมเงยหน้าขึ้นจากการผูกเรือพบกับบานเย็นและยิ้มให้อย่างรวยรื่น ซึ่งบานเย็นมานั่งยอง ๆ อยู่ที่สะพานน้ำแล้ว พอผมเงยหน้าพบหน้าบานเย็น ผมก็ต้องระงับการยิ้มของผมที่พยายามให้รวยรื่นนั้นลงทันที เพราะบานเย็นไม่ได้ยิ้มตอบอย่างเคย ทั้งกับมีสีหน้าตื่นกลัวและร้อนรน ผมรีบก้าวขึ้นจาก
