หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗
เพราะอย่างนี้ เมื่อว่าแต่โดยย่อ การให้พอต่อกันต้องประกอบพร้อมด้วยความยินดีต่อกัน คือ ให้เมื่อมีไมตรีจิตต์ต่อกันทั้ง ๒ ฝ่าย จึงเปนพร เปนองค์ของพรโดยสาธารณทั่วไป
ถึงการที่ให้พรโดยมีไมตรีจิตต์เปนพรดังว่านี้ ก็ให้ได้เปนชนิด เปนชั้น เปนลำดับกันอีกหลายอย่าง ต่างกันด้วยใจที่เจตนาจะให้พรเปนต้น วาจาที่กล่าวพร แลประพฤติตัวตามพรเปนที่สุด จะยกตัวอย่างเหมือนเช่นเราไปรดน้ำทำขวัญเด็กโกนจุก เด็กนั้นก็ไม่ได้ทำบุญคุณแก่เราอย่างใด เด็กนั้นจะดีชั่วอย่างใดเราก็ไม่รู้ ใจเราตั้งเปนกลาง ๆ ไปโดยคำเชื้อเชิญของญาติเขา ให้พรก็กล่าวแต่ตามที่จะนึกได้ ตามแบบที่เขาให้พรกันเช่นนี้ก็เปนไมตรีจิตต์ แต่เปนพรอย่างต่ำ
อีกอย่างหนึ่ง เหมือนหนึ่งนายมีบ่าวมาก แผ่เผื่อเจือจานเลี้ยงดูอยู่เสมอ ถ้าบ่าวคนใดซื่อตรงจงรักรับ
