หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๕๖
นิทานเวตาล
จำเริญเพียงนี้ หัวใจของข้าจะใคร่เห็นความสุขของนางยิ่ง ๆ ขึ้นไปตราบชีวิตข้าหาไม่ นางจงทรงอ่านหนังสือนี้ซึ่งมาจากชายหนุ่มงามที่สุดและดีที่สุดซึ่งข้าได้เคยเห็นเปนขวัญตา"
พระราชธิดาทรงรับหนังสือไป ทอดพระเนตรดอกบัวบนหลังผนึกแล้ว ทรงเปิดออกอ่าน พบอินทร์วิเชียรฉันท์ ดังนี้
| ๑๑ | ||
| ๏ ได้เห็นพระเพ็ญโฉม | ดุจโสมสว่างหน | |
| ราคเร้ากำเดาดล | จิตเดือดบ่เหือดลง | |
| ๏ ศรทรงอนงค์[1] แผลง | พิษแสร้งจะเสียบองค์ | |
| ปักในหทัยตรง | อุระแค้นเพราะแสนคม | |
| ๏ วันพบประสพพักตร์ | ศุภลักษณ์มโนรมย์ | |
| อิ่มใจจะใคร่ชม | บ่มิพริบกระหยิบตา | |
| ๏ เพ็ญโสมบ่เพ็ญศรี | ดุจนี้ณะเวหา | |
| แสงส่องบ่ผ่องปรา | กฏอย่างพระนางนวล |
- ↑ อนงค์ แปลว่า ไม่มีตัว เป็นชื่อกามเทพ เมื่อหญิงกับชายรักกัน กล่าวว่า เพราะกามเทพแผลงศรถูกหัวใจ
