หน้า:Beauty and the Beast-1874.djvu/23

6

โฉมงามกับอสูร

มองหาแหวน แล้ววางแหวนไว้บนโต๊ะ ครั้นรุ่งเช้า เธอก็กลับเข้ามาอยู่ในวังอีกครั้ง แต่เจ้าอสูรจะอยู่หนใดก็ไม่พบ จนที่สุดเธอวิ่งตลบเข้าไปในอุทยานตรงจุดที่เธอฝันถึง ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น ที่ตรงนั้นมีอสูรผู้น่าเห็นใจนอนหงายไร้สติสมประดีอยู่

เห็นเช่นนี้แล้ว โฉมงามก็คร่ำครวญและโทษตนเองว่าเป็นต้นเหตุให้อสูรตาย เธอวิ่งไปยังน้ำพุแล้วนำน้ำมาพรมใบหน้าอสูร อสูรลืมตาขึ้น และทันทีที่พูดออก ก็บอกกล่าวอย่างเศร้าตรมว่า "เพราะข้าได้เห็นเจ้าอีก ข้าตายก็ไม่เสียดายแล้ว" "ไม่ ๆ" โฉมงามร้อง "ท่านต้องไม่ตาย โอ้ โปรดอยู่เป็นคู่เคียงข้า และข้า โฉมงาม จะเป็นภริยาที่ซื่อตรงต่อท่าน" วินาทีที่เธอกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ มีแสงสกาวพราวฉายไปทั้งบริเวณ หน้าต่างวังก็สว่างวับไปกับแสงตะเกียง และดุริยสำเนียงก็ได้ยินทั่วกัน พลันก็นำความประหลาดใจใหญ่หลวงมาให้เธอ เมื่อได้เห็นเจ้าชายหนุ่มรูปงามองค์หนึ่งประทับยืนอยู่เบื้องหน้า เอื้อนเอ่ยวาจาว่า ถ้อยคำของเธอนั้นลบล้างมนต์สะกดของผู้วิเศษที่สาปพระองค์ไว้ให้อยู่ในร่างอสูร จนกว่าสาวงามจะรักพระองค์แม้จะทรงอัปลักษณ์สักเพียงใด บัดนี้ เจ้าชายผู้มีความซาบซึ้งใจก็ได้โฉมงามมาครองเป็นชายา ไม่ช้าพ่อค้าได้รับแจ้งข่าวคราวความวาสนาดีของบุตรีแห่งตน และเจ้าชายก็เสกสมรสกับโฉมงามในวันถัดมา