ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Beauty and the Beast-1874.djvu/6

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
2
โฉมงามกับอสูร
จะอยู่และพำนักในตำหนักของข้าได้จนถึงวันรุ่งพรุ่งนี้" แม้พ่อค้าจะพบว่า มีมื้อค่ำอันล้ำเลิศจัดแจงไว้ให้ เขาก็กินไม่ลง และแม้ทุกอย่างจะเตรียมไว้พร้อมสรรพเพื่อรองรับความสะดวกสบายของเขา เขาก็หลับไม่ลง เช้าวันถัดมา เขาออกเดินทางมาบนหลังม้าตัวงามที่อสูรจัดให้

ครั้นพ่อค้ามาจวนถึงบ้าน ลูกหลานก็ออกมารับ แต่เมื่อเห็นใบหน้าสลดของบิดาพร้อมน้ำตาท่วมตา พวกเขาก็ถามถึงสาเหตุแห่งความทุกข์ร้อน พ่อค้ามอบกุหลาบให้โฉมงามแล้วเล่าให้เธอฟังทุกเรื่องราว สองศรีพี่สาวกล่าวโทษโฉมงามในสิ่งทั้งหลาย แต่ลูกชายของพ่อค้า ซึ่งเดินทางจากป่ามาเยี่ยม ออกตัวว่าจะไปหาอสูรแทนเอง อย่างไรก็ตาม โฉมงามกล่าวว่า เพราะเธอเป็นต้นเค้าแห่งคราวเคราะห์ครั้งนี้ เธอผู้เดียวที่จะต้องทนรับมัน ดังนั้น เธอจึงออกจะเต็มใจไป และแม้พี่ชายผู้รักเธอสุดดวงใจจะอ้อนวอนปานใด เธอก็ออกเดินทางไปพร้อมกับบิดา โดยพี่สาวผู้มีจิตริษยาทั้งสองนั้นแอบดีใจกัน

ครั้นพวกเขามาถึงวังอสูร ประตูก็เปิดออกเอง ดนตรีก็บรรเลงหวานละไม พวกเขาจึงเดินเข้าไปในห้องอันมีอาหารค่ำเตรียมไว้รอ พอพวกเขาลงมือรับประทาน อสูรก็เข้ามาและเอ่ยวาจาด้วยเสียงนุ่มนวลว่า "เจ้าโฉมงาม มาตายแทนพ่อที่นี่ด้วยความยินดีหรือไร" นางตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "ข้ายินดี" "ได้เจ้ามาย่อมดีกว่าเป็นไหน ๆ" อสูรว่า "บิดาเจ้า