ว่า เราไม่ควรจะมาสรรเสริญคณะผู้ก่อการในเวลานี้เลย เพราะจะทำให้ท่านพวกนั้นกระดากใจ
บัดนี้ เมื่อคืนวันเสาร์นี่เอง เขากลับพูดว่า การสรรเสริญนั้นเป็นของที่พึงกระทำ แต่การสรรเสริญหนักไปน้อยไปนั้นเป็นโทษ เพราะจะทำให้ผู้ที่ได้รับการสรรเสริญน้อยเกิดโทมนัสน้อยใจ
ตกลงข้อปรักปรำที่เขาตั้งมาใหม่จึงเป็นอริกับคำพูดของเขาเองที่เขาได้กล่าวไว้เมื่อ 3 คืนก่อน!
ท่านผู้เรียบเรียงบทสนทนา, เราจำเป็นจะต้องตอบข้อปรักปรำอันนี้ของท่านด้วยหรือ ในเมื่อท่านเองก็ไม่รู้ว่า ท่านได้พูดอะไรออกมา?
ท่านบอกว่า คณะผู้ก่อการยอมเสียสละแล้วทุกอย่าง ไม่หวังผลตอบแทนอะไรเลย แม้แต่คำยกย่องสรรเสริญ แต่ในขณะเดียวกัน ท่านก็บอกว่า ผู้ก่อการเป็นอันมากน้อยใจเพราะหนังสือพิมพ์สรรเสริญท่านน้อยไป
บุคคลที่ยอมเสียสละแล้วทุกอย่าง และไม่ต้องการคำสรรเสริญเลย แต่บุคคลเดียวกันนั้นจะกลับมาน้อยใจที่ได้รับการสรรเสริญไม่เพียงพอ บุคคลที่ท่านได้วาดภาพไว้เช่นนี้จะมีตัวตนจริง ๆ อยู่ในโลกนี้ได้ละหรือ? ถ้าจะมีบุคคลเช่นนี้จริง ก็คงจะมีได้แต่ในโลกของผู้เรียบเรียงบทสนทนาเท่านั้น
บุคคลที่ยอมเสียสละแล้วทุกอย่าง เช่นคณะผู้ก่อการเป็นต้นนั้น ย่อมจะไม่มาคิดหยุมหยิมในเรื่องสรรเสริญเยินยอเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้เลย ท่านผู้เรียบเรียงบทสนทนาไม่บังควรอย่างยิ่งที่จะไปคาดหมายจิตใจของท่านผู้มีเกียรติเหล่านั้นจากจิตใจของท่านเอง ซึ่งใน
