สรุปข้อความที่เขานำมาพูดก็คือ
ข้อ1.เรื่องเบื้องหลังการปฏิวัติมีโทษ เพราะให้คำสรรเสริญไม่เพียงพอและไม่ทั่วถึง ทำให้ผู้ก่อการมากคนไม่พอใจ เขาว่า การสรรเสริญถ้าทำหนักไปเบาไปก็เป็นโทษ เขายกตัวอย่างเช่นความสำเร็จในเรื่องการเรียกร้องดินแดนครั้งนี้ ถ้าหนังสือพิมพ์ชมคณะผู้แทนที่ไปเจรจามากไป บรรดาทหารที่ไปรบก็จะน้อยใจ จะชมใครก็ต้องชั่งน้ำหนักให้ดี แปลว่า ต่อไปนี้เรื่องติเป็นอันไม่ต้องพูดกันละ ถึงแม้หนังสือพิมพ์จะชมใคร ก็ต้องระวังตัวลีบทีเดียว เพราะถ้าชมมากไปน้อยไป ก็จะถูกวิทยุกระจายเสียงชี้เอาว่าเป็นโทษได้ง่าย ๆ ดังนั้น สำนักหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ ก็จะต้องมีเครื่องชั่งสำหรับชั่งคำชมทุกอัน มิฉะนั้น ความตั้งใจดีจะกลายเป็นโทษไป
แต่ถ้าหนังสือพิมพ์เห็นว่าดูเป็นเรื่องยุ่งยากเหลือทนนัก เลยไม่ชมใครเสียเลย เราก็ไม่ทราบว่า วิทยุกระจายเสียงจะปรับบทลงโทษหนังสือพิมพ์ว่ากระไรต่อไปอีก
ข้อ2.เรื่องเบื้องหลังการปฏิวัติได้กล่าวขวัญถึงคณะรัฐบาลราชาธิปไตยในทางไม่สู้ดี จะทำให้คณะเก่าขัดเคืองจนถึงจะเกิดจลาจลรบราฆ่าฟันกันขึ้นอีก เขาว่า เดี๋ยวนี้ท่านพวกคณะเก่าทั้งหมดชื่นชมยินดีเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับระบอบใหม่แล้ว เพราะฉะนั้น ตั้งแต่นี้ไปหนังสือพิมพ์จะออกความเห็นติเตียนระบอบเก่าต่อไปไม่ได้ แม้แต่จะพูดถึงเรื่องไม่ดีของระบอบนั้นสักเล็กน้อยก็ไม่ได้ แต่นี้ไปหนังสือพิมพ์ก็จะต้องพินอบพิเทาเอาอกเอาใจท่านหัวเก่าให้ดี อย่าไปแตะต้องเรื่องราวของระบอบเก่าเป็นอันขาด ถ้าไปแตะเข้าแล้ว วิทยุกระจายเสียงเขาก็จะประกาศโทษ หนังสือพิมพ์ที่ทำเช่นนั้นต่อ
