อย่างยิ่ง เมื่อถูกชวนให้ร่วมรับราชการ ก็ปฏิเสธโดยอ้างว่า การดำเนินการเมืองเป็นเรื่องครึกโครม ไม่ต้องอัธยาศัยของท่านจมื่น การที่เข้าร่วมในการเปลี่ยนการปกครองแผ่นดินนั้นก็เพราะเห็นว่า ถ้าปล่อยไว้เช่นเดิมแล้ว ราษฎรก็จะประสพความทุกข์ยาก ท่านจมื่นประสงค์แต่จะร่วมมือเพียงเท่าที่การเปลี่ยนการปกครองจะสำเร็จไปได้เท่านั้น เมื่อกิจขั้นนี้สำเร็จไปแล้ว ก็ใคร่จะให้ตัวท่านได้ถูกปล่อยไว้แต่ลำพัง
ท่านผู้นี้เป็นผู้ต้องการชิตอันสงบเงียบ เรื่องเงินทองไม่เป็นปัญหาสำหรับท่าน เพราะท่านพอใจในการครองชีวิตอย่างง่าย ๆ ชอบความงามตามธรรมชาติและศิลป มีความเบิกบานในการใช้เวลาว่างรวบรวมของเก่า ๆ ที่หาได้ยาก เป็นผู้มีใจเผื่อแผ่อารี เจ้าคุณพหลฯ กล่าวในตอนหนึ่งว่า “เกือบจะเรียกได้ว่า น้องชายผมเขาพอใจใช้ชีวิตอยู่อีกโลกหนึ่งต่างหากจากคนทั่ว ๆ ไป” ท่านเจ้าคุณคงหมายถึงโลกที่บริสุทธิ์งดงามอย่างเหลือเกิน
เมื่อจมื่นสุรฤทธิ์ฯ ได้มาพบปรึกษาสนทนากับพี่ชายได้การแล้ว ก็แจ้งข้อที่ได้สนทนากับพระยาพหลฯ ให้นายประยูร ภมรมนตรี ทราบทุกประการ ต่อมานายประยูรก็ได้ไปพบกับพระยาพหลฯ ณ บ้านของท่าน และรายงานความเป็นไปต่าง ๆ แก่ท่านนายพันเอกโดยละเอียด
