เมื่อพี่สาวเธอมาบ้านหลังเลิกงานเต้ารำ ก็พร่ำพูดอย่างปลาบปลื้มถึงเจ้าหญิงนิรนามองค์นั้น และพรรณนาต่อซินเดอเรลลาถึงรองเท้าแก้วอันน้อยที่เจ้าหญิงทรงทำหล่นไว้ และว่า เจ้าชายทรงคว้าขึ้นมาได้อย่างไร เป็นที่ประจักษ์ชัดไปทั้งราชสำนักว่า เจ้าชายหมายพระทัยจะตามหาเจ้าของรองเท้า ถ้าจะพึงกระทำได้ และไม่กี่วันให้หลัง ผู้ประโคมข่าวหลวงก็ประโคมข่าวว่า พระโอรสจะเสกสมรสกับนางผู้ใดก็ตามที่พบว่า มีเท้าอันสวมรองเท้าแก้วได้เหมาะเจาะ
ประกาศนี้นำพามาซึ่งความตื่นเต้นเป็นการใหญ่ หญิงในทุกชั้นวรรณะรับพระราชานุญาตให้ลองรองเท้าได้ แต่ก็ไร้ประโยชน์ ทีนี้ ซินเดอเรลลาจึงกล่าวขึ้นว่า "ให้หนูได้ลองบ้าง บางทีอาจเหมาะกับหนู" รองเท้าสวมรับเข้ากับเท้าเธอโดยพลัน และพลันก็บังเกิดความงุ่นง่านจากสองพี่น้องที่ได้เห็นเช่นนี้ แต่สองนางก็ยิ่งงงใจที่ได้เห็นซินเดอเรลลาหยิบรองเท้าอีกข้างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ!
ขณะนั้น แม่ทูนหัวปรากฏตัวขึ้น และใช้คทาสัมผัสเสื้อผ้าซินเดอเรลลา และแล้ว พี่น้องของเธอก็ได้เห็นว่า เธอนั่นเองคือหญิงงามที่พวกนางได้พบพานที่งานเต้นรำ แล้วจึงยอบตัวลงแทบเท้าเธอ พลางเพ้อพร่ำร่ำขอให้ยกโทษแก่ตน
ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็ได้สมรสกับเจ้าชาย เป็นที่ชื่นใจยิ่งนักของราชสำนักทั้งมวล
