เมื่อถึงบ้าน แม่ทูนหัวก็ชื่นชมเธอที่ตรงต่อเวลา และรับคำว่า จะให้เธอไปงานเต้นรำในคืนต่อมาอีก
แม้เธอจะดูเหนื่อยล้า แต่แทนที่จะมาแสดงความเห็นใจ พี่สาวเธอก็มากระเซ้าเธอด้วยการถ่ายทอดเรื่องราวแพรวพราวเกี่ยวกับฉากอันเลิศเลอที่เธอ ๆ เพิ่งจากมา และพรรณนาอย่างเจาะจงถึงองค์หญิงแสนสวย ซินเดอเรลลาดีใจที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมดนี้ และถามพี่ ๆ ถึงพระนามเจ้าหญิงองค์นั้น แต่พวกนางตอบกันว่า หามีผู้ใดรู้จักเจ้าหญิงนั้นไม่ พวกนางกล่าวยกย่องแม่หญิงผู้นั้นมากเสียจนซินเดอเรลลาแสดงความประสงค์จะใคร่ไปเห็นเจ้าหญิงองค์นั้นที่งานเต้นรำครั้งถัดไปบ้าง แต่การกล่าวเช่นนี้มีแต่ทำให้พวกนางยิ่งชิงชังซินเดอเรลลาผู้น่าสงสารขึ้นไปอีก และไม่มีทางให้เธอยืมชุดแม้เป็นตัวที่ทรามที่สุดก็ตาม
เย็นวันถัดมา สองพี่น้องไปงานเต้นรำ และซินเดอเรลลาก็เช่นกัน โดยอยู่ในชุดสุดวิจิตรยิ่งกว่าก่อน ความเพลิดเพลินของเธอก็ทวียิ่งกว่าที่งานครั้งแรก และเธอก็จมจ่อมอยู่ในวาจาอ่อนหวานของเจ้าชายเสียจนไม่ทันสังเกตเวลาที่รุดหน้าไป
จึงเป็นความตระหนกตกใจเมื่อได้ยินนาฬิกาตีที่เลขสิบสอง เธอหลีกเร้นออกมาจากห้องเต้นรำ แต่ในบัดดล รถม้าก็กลับคืนเป็นฟักทอง ผองม้าคืนร่างเป็นหนู สารถีและนายท้ายก็กลายกลับเป็นหนู คนประจำประตูรถก็หดลงเป็นกิ้งก่า และเสื้อผ้า
