เห็นแล้วว่า: ในการแสดงออกมูลค่าของสินค้า (ผ้าลินิน) เป็นมูลค่าใช้สอยของสินค้า อีกชนิด (เสื้อคลุม) สินค้าอย่างแรกประทับรูปมูลค่าอันแปลกประหลาดลงบนสินค้าอย่างหลัง คือรูปของสิ่งที่สมมูล สินค้านามว่าผ้าลินินเผยความเป็นมูลค่าของตนออกมาผ่านการนับว่าเสื้อคลุมเสมอกับตนโดยไม่ต้องแปลงเป็นรูปมูลค่าที่ต่างไปจากรูปกาย ในความเป็นจริง ผ้าลินินจึงแสดงความเป็นมูลค่าของตนออกมาผ่านการที่เสื้อคลุมแลกเปลี่ยนกับตนได้โดยตรง รูปสมมูลของสินค้าจึงเป็นรูปที่แลกเปลี่ยนได้โดยตรงกับสินค้าอีกอย่าง
เมื่อสินค้าชนิดหนึ่ง เช่นเสื้อคลุม ทำหน้าที่เป็นสิ่งสมมูลของสินค้าอีกชนิดหนึ่ง เช่นผ้าลินิน เสื้อคลุมก็จะได้สมบัติลักษณะเฉพาะมาในรูปของการแลกเปลี่ยนได้โดยตรงกับผ้าลินิน ด้วยการนี้ไม่ได้กำหนดแต่อย่างใดว่าเสื้อคลุมกับผ้าลินินนั้นแลกเปลี่ยนกันในอัตราส่วนใด แต่ขึ้นกับขนาดของมูลค่าของเสื้อคลุม เพราะขนาดของมูลค่าของผ้าลินินถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่ว่าจะแสดงออกเสื้อคลุมเป็นสิ่งสมมูลและผ้าลินินเป็นมูลค่าสัมพัทธ์ หรือกลับกัน ผ้าลินินเป็นสิ่งสมมูลและเสื้อคลุมเป็นมูลค่าสัมพัทธ์ก็ตาม ขนาดของมูลค่าของเสื้อคลุมยังคงกำหนดผ่านเวลาแรงงานอันจำเป็นในการผลิตดังก่อน ฉะนั้นไม่ขึ้นกับรูปมูลค่าที่เป็น แต่ในการแสดงออกมูลค่า ทันทีที่สินค้าชนิดเสื้อคลุมดำรงตำแหน่งเป็นสิ่งสมมูล ขนาดของมูลค่าของเสื้อคลุมไม่มีเหลือที่แสดงออกเป็นขนาดของมูลค่าแล้ว แต่มีรูปร่างเป็นเพียงปริมาณที่แน่นอนของสิ่งของอย่างหนึ่งในสมการมูลค่า
ตัวอย่างเช่น: ผ้าลินิน 40 หลามี „ค่า“ —— เป็นอะไร? เสื้อคลุม 2 ตัว เพราะในนี้ สินค้าชนิดเสื้อคลุมแสดงบทบาทเป็นสิ่งสมมูล ต่อผ้าลินิน มูลค่าใช้สอยของเสื้อคลุมนับเป็นกายของมูลค่า เสื้อคลุมปริมาณแน่นอนเท่าหนึ่งก็เพียงพอที่จะ