 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
เมื่อทอมมีไปแล้ว มาร์เจอรีก็ค่อย ๆ กลับสู่ความสดใสร่าเริงดังเดิม แต่สิ่งที่ช่วยฟื้นคืนขวัญกำลังใจให้แก่เธอเป็นอย่างยิ่งนั้น คือ ความยินดีที่ได้รองเท้าคู่ใหม่ ทันทีที่ช่างทำรองเท้าผู้ชรานำพารองเท้ามาส่ง เธอก็สวมใส่ และพลันก็วิ่งไปหาภริยานักบวช พลางกู่ร้องก้องไปด้วยความดีใจว่า "รองเท้าสองข้างค่ะ แม่หญิง! เห็นไหมคะ รองเท้าสองข้าง!" เธอกล่าวคำเหล่านี้ซ้ำ ๆ แก่คนทุกผู้ทุกนามที่ตนได้พบ และเพราะฉะนั้น เธอจึงได้รับการเรียกขานว่า "รองเท้าคู่ผู้แสนดี"
บัดนี้ มาร์เจอรีเป็นสาวน้อยช่างคิด และกระตือรือร้นจะเรียนเขียนอ่านเป็นที่สุด ครั้นท่านกูดอ็อลล์ทราบเรื่องนี้ ก็ยินดีสอนสั่งทุกสิ่งสรรพที่เธอใคร่รู้อย่างเหลือล้น และในเวลาอันสั้น เธอก็กลายเป็นผู้รู้เลิศยิ่งกว่าเด็กคนใดที่ได้เข้าเรียนในโรงเรียนประจำหมู่บ้าน ทันทีที่เธอพบว่า ตนเป็นเช่นนั้น เธอจึงคิดว่า จะลองสอนเด็กยากไร้ที่ไม่สามารถไปโรงเรียนได้ ทีนี้ เนื่องจากหนังสือนั้นมีพิมพ์เผยแพร่กันไม่กี่เล่มเหลือเกิน เธอจึงเห็นว่า ตนจะพิชิตความขัดข้องข้อนี้ได้ด้วยการนำไม้มาตัดออกเป็นอักษรพิมพ์ใหญ่ 6 ชุด ดังต่อไปนี้
และอักษรทั่วไป 10 ชุด ดังนี้
เมื่อเธอก็ทำอักษรไม้เหล่านี้เสร็จทั้งสิ้น หลังเผชิญความลำบากและยุ่งยากเหลือแสน เธอก็ยืมหนังสือสะกดคำเล่มเก่ามาได้ และเธอให้เพื่อนเล่นทั้งหลายของเธอช่วยกันจัดเรียงคำที่เธอต้องการให้พวกเขาสะกด โดยอาศัยหนังสือนี้เป็นเครื่องช่วย
วันหนึ่ง ขณะมาร์เจอรีเดินทางกลับบ้านมาจากหมู่บ้านข้างเคียง
