ฝ่ายอินเฮาจึงยุดมืออินหองผู้น้องเข้าไว้ว่า เราทั้งสองกำพร้ามารดาแล้ว พระบิดาโกรธจะลงโทษถึงสิ้นชีวิต เราหาที่พึ่งมิได้ จะหนีไปพึ่งตาเล่า พระบิดาก็ให้ตามจับตัวเรามา เราทั้งสองจะตายด้วยอาญาครั้งนี้เป็นมั่นคง ว่าแล้วก็ร้องไห้รักกัน อิโภ้ไป้กับหลุยไขครั้นได้พระราชบุตรทั้งสองมาพร้อมกันแล้ว ก็เชิญขึ้นขี่ม้ากลับไปเมืองหลวง
ฝ่ายอึ้งป่วยฮอ ครั้นรู้ว่า มีรับสั่งให้อินโภ้ไป้กับหลุยไขตามไปจับพระราชบุตรทั้งสองดังนั้น ก็คิดวิตกอยู่ พอมีผู้เข้ามาบอกว่า อิโภ้ไป้กับหลุยไขจับพระราชบุตรทั้งสองมาถึงแลว อึ้งป่วยฮอก็ถอนใจใหญ่ คิดว่า เชื้อพระวงศ์พระเจ้าเสี่ยงทางเห็นจะสิ้นสูญเสียสมดังคำทำนายหุนต๋งจู๊ครั้งนี้แล้ว จำจะให้ประชุมขุนนางเชื้อพระวงศ์ทั้งปวงคอยเฝ้าทูลขอโทษพระราชบุตรทั้งสองไว้ จะได้สืบเชื้อพระวงศ์กษัตริย์ไปภายหน้า อึ้งป่วยฮอจึงสั่งทหารคนสนิทว่า เมื่อเราเข้าไปพร้อมอยู่กับขุนนางทั้งปวง ท่านทั้งสี่จงคอยดูท่วงที เราจะให้หน้ากระหยิบตาให้ทำประการใดจงทำตาม แล้วอึ้งป่วยฮอก็พาทหารทั้งสี่ลงจากตึกเข้าไปในวัง จึงให้คนใช้ไปหาขุนนางทั้งปวงให้เข้ามาเตรียมเฝ้า คนใช้ก็คำนับลาไปบอกอาเสี้ยงปิกัน หนึ่ง ปีจู๊ หนึ่ง กีจู๊ หนึ่ง
