ครั้นปิศาจเมาสุราแล้ว เพศก็กลับเป็นเสือปลา ปรากฏเห็นหางออกมาจากเสื้อ ปิกันเห็นหางเสือปลาก็รู้ว่า ปิศาจแปลงเพศมา คิดละอายใจนัก ตัวเราเสียแรงเป็นที่ขุนนางผู้ใหญ่ หารู้เท่าปิศาจไม่ จะใคร่ตายเสีย นางขันกีแอบอยู่ในมู่ลี่ เห็นปิกันยังไม่เมาสุรา พวกปิศาจเมาก่อน เกรงจะลืมตัวจะกลายเพศเป็นเสือปลาไป จึงสั่งให้ปิกันลงไปเสียจากพระที่นั่ง พวกปิศาจสามสิบเก้าครั้นกินอิ่มแล้วก็ไปสิ้น ส่วนว่าปิกันลงจากพระที่นั่งลกไต๋เดินมาพ้นกำแพงห้าชั้น ก็ขึ้นม้ามีโคมคู่หนึ่งนำหน้าม้ากลับไปบ้าน พอพบอึ้งปวยฮอ อึ้งปวยฮอเห็นปิกันลงจากม้า เข้าไปคำนับแล้วถามว่า ท่านไปไหนมาป่านนี้ ปิกันถอนใจใหญ่แล้วว่า ในเมืองเรานี้ ผีปิศาจเข้ามาอยู่มากนัก แล้วเล่าความซึ่งไปกินโต๊ะบนลกไต๋กับด้วยปิศาจให้อึ้งปวยฮอฟังทุกประการ อึ้งปวยฮอจึงว่า ความทั้งนี้ข้าพเจ้าแจ้งอยู่แล้ว ข้าพเจ้าจะแก้ไขเอง เชิญท่านกลับไปบ้านเถิด อึ้งปวยฮอจึงเรียกฮุยเบ๋ง อิวกี๋ เลงหวน เหงาเขียน มา แล้วให้คุมทหารยี่สิบคนไปเที่ยวลาดตระเวนดูทั้งสี่ทิศ อิวกี๋ไปพบพวกปิศาจเมาสุราเดินโซเซออกไปเวลากลางคืน บ้างเป็นรูปคนครึ่งหนึ่ง เป็นเสือปลาครึ่งหนึ่ง ไปลงที่หลุมฝังผีนอกเมือง นายทหารทั้งสี่คนก็มาบอกอึ้งปวยฮอ อึ้งปวยฮอ
