ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/323

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
เล่ม ๑
311
 

พระเจ้าติวอ๋องถีบเอานางอึ้งกุยหุยตกเตียะแซเหลาลงไปตาย แล้วพระเจ้าติวอ๋องเสด็จมานั่งนิ่งคิดถึงการที่ตัวทำผิดให้รำคาญพระทัย

ฝ่ายพวกผู้หญิงบ่าวนางกาสีซึ่งตามมา นั่งคอยอยู่ที่ประตูช้านาน ไม่เห็นนายกลับออกไป ก็ประหลาดใจ จึงเดินมาพบหญิงในวังคนหนึ่ง ถามว่า เห็นนางกาสี ภรรยาบูเสงอ๋อง หรือ หญิงนั้นจึงบอกตามจริงว่า นางกาสี นางอึ้งกุยหุย ทำผิด ตายที่พระที่นั่งเตียะแซเหลาทั้งสองคนแล้ว หญิงที่เป็นบ่าวนั้นก็ตกใจ พากันวิ่งกลับไปบ้าน พอบูเสงอ๋องนั่งเสพสุราอยู่กับอึ้งฮุยปิว อึ้งฮุยป้า อึ้งเบ๋ง น้องชาย กับอึ้งเทียนหลก อึ้งเทียนเสียง ผู้บุตรชาย กับเจียวกี๋ เหลียวหวน งอเกียม ทหาร จึงเข้าไปคุกเข่าคำนับแล้วบอกว่า นางกาสีกับนางอึ้งกุยหุยนั้นเป็นโทษ ตายที่พระที่นั่งเตียะแซเหลา บูเสงอ๋องได้ฟังดังนั้นก็ตกใจนิ่งตรึกตรองอยู่ อึ้งเทียนหลก อึ้งเทียนเสียง ผู้เป็นบุตร ครั้นได้ยินว่า มารดาตาย ก็พากันร้องไห้ อึ้งฮุยปิว อึ้งฮุยป้า อึ้งเบ๋ง ผู้น้องบูเสงอ๋อง มีความสงสาร แล้วคิดโกรธ จึงว่า ซึ่งนางกาสี นางอึ้งกุยหุย ตายนั้นเหตุด้วยจะไว้สัตย์ต่อพี่ท่าน จึงสู้เสียชีวิต อันพระเจ้าติวอ๋องมาทำการครั้งนี้ผิดมนุษย์ในแผ่นดินนัก