ผัว ถ้าเลี้ยงเมียเป็นยุติธรรม เมียก็ยำเกรง หนึ่ง ผู้จะมีมิตรสหาย ถ้ารักใคร่กันโดยสุจริต มิตรก็ย่อมเกรงใจ นี่เมื่อพระมหากษัตริย์มิได้อยู่ในยุติธรรมดังนี้ จะมีผู้ใดเกรงกลัวเล่า ตั้งแต่วันนี้ไป เมืองจิวโก๋กับเราขาดกัน เราจะได้ไปมาอย่างแต่ก่อนนั้นหามิได้แล้ว เชาฮูครั้นเขียนโคลงแล้วก็พาขุนนางทั้งปวงซึ่งเป็นพรรคพวกออกจากเมืองจิวโก๋ไปยังเมืองกีจิวเฮ้า
ฝ่ายพระเจ้าติวอ๋อง ตั้งแต่ปล่อยเชาฮูไปเมือง ก็มีความวิตกว่า เชาฮูจะไปเอาบุตรมาให้เราหรือ หรือเชาฮูจะคิดประการใดก็ยังไม่รู้ ขณะนั้น นายประตูซึ่งรักษากงก๋วนเชาฮูอยู่นั้น ครั้นเชาฮูไปแล้ว เห็นโคลงจารึกไว้ ณ บานประตูดังนั้น จึงนำเอาโคลงเชาฮูเข้าไปถวายพระเจ้าติวอ๋อง พระเจ้าติวอ๋องอ่านดูเห็นข้อความว่ากล่าวหยาบช้ายิ่งนัก พระเจ้าติวอ๋องโกรธ จึงด่าเชาฮูว่า มันหารู้จักคุณกูไม่ ครั้งก่อนว่ากล่าวหยาบช้าต่อกู กูยกโทษเสีย ควรที่จะคิดถึงคุณกู บัดนี้ กลับทำโคลงว่ากล่าวหยาบช้าอีกเล่า ครั้นจะมิเอาโทษเชาฮู ขุนนางและหัวเมืองทั้งปวงก็จะดูเยี่ยงอย่าง จำจะให้ไปจับเอาตัวมาฆ่าเสียจงได้ พระเจ้าติวอ๋องจึงให้หาอินโภ้โป้ หนึ่ง เตียวฉาน หนึ่ง ลู่หยง หนึ่ง เข้ามา แล้วจึงบอกว่า เชาฮูว่ากล่าวหยาบช้าแก่เราต่าง ๆ
