ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Hongsin 2506 (1).djvu/339

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
เล่ม ๑
327
 

ได้มีคุณช่วยชีวิตเราครั้งนี้ ก็ยังไม่รู้เลยว่า เมื่อไรจะได้กลับมาแทนคุณท่าน ว่าแล้วอึ้งปวยฮอก็ขับโคพาพรรคพวกรีบไป เสียงหวินก็กลับมาด่านหลิมตองก๋วน

ขณะเมื่ออึ้งปวยฮอออกจากด่านหลิมตองก๋วนไปทางประมาณแปดร้อยเส้น ถึงด่านตองก๋วน สั่งให้ทหารตั้งค่ายอยู่ริมด่าน ฝ่ายกองตระเวนด่านตองก๋วนเห็นดังนั้น จึงเข้าไปแจ้งความกับตันต๋องผู้เป็นนายด่านว่า อึ้งปวยฮอพาพรรคพวกทหารหนีบุนไท้สือมาตั้งค่ายอยู่ริมด่านเรา ตันต๋องแจ้งดังนั้นก็หัวเราะแล้วว่า บูเสงอ๋องทำราชการได้เป็นขุนนางผู้ใหญ่อยู่ในเมืองหลวง สำคัญใจว่า พระเจ้าติวอ๋องจะเสวยราชย์อยู่ได้สักพันปี ตัวจะมาตกต่ำแล้วมิรู้ ก็มีความผิดอยู่เหมือนกัน คงจะได้เห็นกันวันนี้ แล้วสั่งให้ทหารไปตั้งค่ายลงขวากหนามสกัดทางไว้ แล้วตันต๋องแต่งตัวใส่เกราะ ขึ้นม้า ถือทวน มีลูกทิ้งเป็นอาวุธ แล้วประกาศแก่ทหารทั้งปวงให้รีบออกไปจับอึ้งปวยฮอ

ฝ่ายอึ้งปวยฮอเมื่อมาตั้งอยู่ริมด่าน จึงถามทหารทั้งปวงว่า ด่านตองก๋วนนี้ผู้ใดมารักษาอยู่ จิวกี ทหารเอก จึงบอกว่า ข้าพเจ้าแจ้งอยู่ว่า ด่านนี้ตันต๋องเป็นนายด่าน อึ้งปวยฮอได้ยินออกชื่อตันต๋อง ก็นิ่งไป แล้วถอนใจใหญ่ เล่าความให้ทหาร