ยังสู้เราไม่ได้ แทรกแผ่นดินหนีไป ท่านหาเห็นไม่หรือ อินเฮา เตียวสัน ลีกี๋ม พูดกันอยู่ในค่าย พอทัพปล้นมาตีค่ายเสียงอึงขึ้นทั้งสี่ด้าน ก็พากันตกใจ อินเฮาจึงขี่ม้าพาทหารจุดคบเพลิงแห่ออกมารักษาค่ายด้านตะวันออก เตียวสันกับลีกี๋มก็ออกมารักษาค่ายคนละด้าน ทหารทั้งสองฝ่ายก็รบกันเป็นสามารถ ทัพหนุนก็เพิ่มเติมตีค่ายเข้ามาอีกทั้งสี่ด้าน พวกทหารข้างอินเฮาก็ย่อย่นทนฝีมือกองทัพชาวเมืองไม่ได้ อึ้งปวยฮอ เตงจิวก๋ง ตัวนายทั้งแปดทัพ ก็ไล่ทหารเข้าพังค่ายทลายลงทั้งสี่ด้าน รบกันถึงตะลุมบอน เตียวสันกับลีกี๋มก็ขับม้าเข้าต่อสู้ มิได้ถอยหนี พวกทหารเมืองไซรกีก็กลุ้มรุมกันเข้ารบฆ่าเตียวสันกับลีกี๋ตาย ทหารเลวแตกระส่ำระสายต่างคนต่างไป ขณะนั้น อินเฮาขี่ม้าถือทวนไล่แทงทหารเมืองไซรกีมาจนถึงอึ้งปวยฮอ แล้วร้องว่า อึ้งปวยฮอพ่อลูกรอดตายไปครั้งหนึ่งแล้ว เดี๋ยวนี้กลับมาหาที่ตายอีก อึ้งปวยฮอจึงตอบว่า วันนี้ ตัวท่านจะถึงที่ตาย อย่าหมายเลยจะรอดไป ว่าแล้วกลุ้มรุมกันเข้ารบอินเฮา อินเฮาจึงเอาตรามีฤทธิ์ทิ้งไป ก็มิได้ต้องทหารบูอ๋อง ด้วยอำนาจมนตร์ลงเกียดก๋งจู๊ป้องกันอยู่ อาวุธของอินเฮาทั้งสิ้นมิได้พ้องพานทหารเมืองไซรกี อินเฮาก็คิดเสียน้ำใจ ทหารบูอ๋องก็เข้ารุมรบอินเฮาทั้งสิ้น
หน้า:Hongsin 2506 (3).djvu/15
หน้าตา