“เอ! แปลกอยู่” ผมพูดเหมือนคราง
“ทั้งพ่อและแม่ อีกพวกญาติที่อยู่ด้วยกัน สงสัยว่าญาติอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งทำการค้าอย่างเดียวกับเรา จะหาหมอผีมาทำพิธีแกล้งเราให้มีอันเป็นอย่างนั้น” ประภาศรีพูดแล้วมองตาผมนิ่งอยู่เพื่อฟังความเห็นของผมว่าจะเป็นแง่ใด ผมถอนใจใหญ่อย่างยุ่งยากใจ ยังตัดสินใจไม่ถูกว่าเหตุการณ์นั้นมันมาจากอะไร
“ญาติอีกกลุ่มที่เราสงสัยนั้นเขาอยู่ที่ไหน ?” ผมถาม
“อ๋อ! เขาบ้านอยู่ใกล้ ๆ เรานั่นแหละ กลุ่มเขาไม่ลงรอยกับกลุ่มเรามานานแล้ว สาเหตุจากการค้าขัดกัน เดี๋ยวนี้ถ้าเขาเห็นหน้าพวกเราเขาจะพากันยิ้มเยาะซุบซิบและหัวเราะกัน เราก็ปักใจว่าเขาเยาะเย้ยและสมน้ำหน้าเรา” สีหน้าของเธอชัดแจ้งว่าใจเชื่ออย่างที่พูด
“มันน่าคิดเหมือนกัน” ผมว่า “สมัยจะหารือกับคุณนพดูก่อนว่าความตื้นลึกของเรื่องชนิดนี้มันจะแค่ไหน”
“ดีทีเดียว ให้คุณนพท่านวิเคราะห์ดู เพราะเราทั้งหมดก็เพียงสงสัย ไอ้ความวิบัติน่ะมันวิบัติละ แต่มันจะมาจากอะไร” ประภาศรีเห็นด้วย
โรงเรียนเลิกแล้ว ผมกลับมาวัดก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณนพฟังอย่างถี่ถ้วน และที่ประชุมของเรา มีคุณนพ ครูพยุง นายมั่น ก็เห็นว่าผมควรจะไปค้างคืนที่บ้านประภาศรีสักคืนสองคืน ไปดูด้วยตาตนเองอย่างแจ่มแจ้ง แล้วกลับมาประชุมกันอีกที ถ้ามันเป็นไปด้วยอำนาจผีจริง ๆ พวกเราก็พอจะเล่นงานกับเขาได้
พอถึงวันเสาร์ ผมก็บุกไปนครนายกกับประภาศรี บ้านเธออยู่ห่างเมืองไปหน่อยหนึ่ง ผมเข้ากราบเคารพบิดามารดาเธอและอธิบายความประสงค์ที่จะเข้าไปสังเกตการณ์ความวิบัติต่าง ๆ ที่มีขึ้นในบ้านนั้นก็เป็นที่เข้าใจกัน ถ้าเป็นด้วยอำนาจภูตผีปิศาจตามที่สงสัยว่าจะมีผู้มากลั่นแกล้งให้เกิด ทางผมก็จะขอเข้าแก้ไขแก้ลำไปตามกาล
ผมได้ลงเดินสำรวจในบริเวณบ้านที่กว้างใหญ่ โดยมีญาติประภาศรีนำเดินดูจนทั่วบ้าน เริ่มต้นตั้งแต่รั้วบ้านด้านหน้าตั้งแต่ชิดถนนรถเดิน ด้านซ้ายมือชิดรั้วกั้นเขตบ้าน มีโรงใหญ่เป็นฉางเก็บ
