แต่สำนักนิ์ เม แห่งเรา ตัตรายามะนุปุพพิกะถา อะยังอนุปุพพิกะถา อันว่ากล่าวแต่ต้นให้เปนลำดับไปนี้ บัณฑิเตนะ อันนักปราชผู้วินิจฉัยคะดี เวทิตัพพา พึงรู้ ตัตระธำมะสัตเถ ในคำภีรพระธรรมสาตรนั้น อิติ ด้วยประการอันกล่าวไปนี้ กิรดังจะได้ฟังมาในปถมกลัปแรกตั้งแผ่นดินนั้น มีกำแพงจักรวาฬ แลเขาพระสุเมรุราช แลสัตะปริภัณฑะบรรพตทั้ง ๗ ทวีปใหญ่ ๔ ทะวีปน้อย ๒๐๐๐ มหาสมุท ๔ แลไม้ใหญ่ประจำที่ทั้ง ๗ คือ ศิริศะพฤกษอันประจำบุพวิเทหะ แลไม้กระทุ่มประจำในอะมระโคญานะ แลไม้กรรมพฤษประจำทวีปอุดรกาโร แลไม้หว้าประจำชมพูทวีป แลไม้แคฝอยประจำในอสูรพิภพ แลไม้งิ้วประจำทวีปสุบรรณราชพิภพ แลไม้ปาริกชาติอยู่ในดาวดึงษาสวรรค แลในปถมกลัปเกิดกอบัวมีดอกห้าบอกสัญญานิมิตรอันจะอุบัดติแห่งสมเด็จพระพุทธิเจ้าทั้งห้าพระองค์อันจะได้ตรัสในภัทกลัปนี้ แลพรหมทั้งปวงหอมอายดินลงมากินพระสุธารส ครั้นนานมา ทิพยระสาหารก็อันตระธานถอยรศ รูปทิพยที่ปรากฎก็เสื่อมลง ๆ มิได้คงโดยเพศวิไสยพรหม ครั้นนานมา ก็บริโภคชาติสาลีเปนอาหาร สรรพอันตระธานเสื่อมสิ้นศักดาเดช เพศพรหมก็หาย กลายเปนเพศบุรุษยเพศสัตรี บังเกิดมีฉัทราคส้องเสพยอสธรรมเกิดบุตรนัดาสืบ ๆ กันมา แล้วจึ่งตั้งเปนคามเขตรเคหาในทิศานุทิศประเทศต่าง ๆ ๚ะ
๏ครั้งนั้น สมเด็จพระบรมโพธิสัตรเจ้าได้มาบังเกิดเปนพระมหาบุรุษยในต้นภัทกลัป ครั้นอยู่มาก็เกิดวิวาทแก่กัน หาผู้ใดจะบังคับบัญชามิได้ ฝูงชนทั้งหลายมาสะโมสรประชุมพร้อมกัน จึ่งตั้งสมเด็จพระมหาบุรุษราชเจ้าขึ้นเปนอธิบดีมีพระนามกรชื่อว่า พระเจ้ามหาสมมุติราช กอบไปด้วยสัตะพิธรัตน ๗ ประการ ได้ผ่านทวีปทั้ง ๔ แลอยู่มาเกิดพระราชกุมาร ๔ พระองค แลเชษฐโอรสนั้นได้เสวยราชสมบัติในชมพูทวีป แลพระราชกุมารองค์หนึ่งเสวยราชสมบัติในอุดรกาโร แลพระราชกุมารองคหนึ่งได้เสวยราชสมบัติใน
