ร้องรำทำเพลงและเล่นแข่งขันต่าง ๆ ไม่เป็น ของเล่นสุดโปรดของเขา คือ ไม้กวาด ซึ่งเขาใช้ขี่เป็นม้าไม้[1] และเขาจะขี่ไม้กวาดนั้นขึ้นลงเนินหน้าบ้านข้าอยู่เป็นหลายชั่วยาม พร้อมเสียงหัวเราะลั่นอันชวนพิศวงใจ แต่ในที่สุด เขาก็กลายเป็นที่น่ารำคาญเพราะเสียงโหวกเหวกของเขา และข้าจำต้องบอกเขาให้ไปหาที่เล่นที่อื่นเถิด เขาโค้งคำนับอย่างว่าง่ายแล้วจากไป พลางลากไม้กวาดตามหลังไปอย่างเศร้าสร้อย ด้วยความอ่อนโยนอยู่ทุกยาม และไร้พิษภัยโดยสิ้นเชิงถ้าไม่ปล่อยให้มีโอกาสเล่นกับไฟ นานทีปีหนเขาจึงจะเป็นสาเหตุให้ใครบ่นสักที ความสัมพันธ์ของเขากับชีวิตบนท้องถนนของพวกเรานั้นแทบจะไม่เกินไปกว่าความสัมพันธ์ที่มีกับหมาหรือไก่ และเมื่อเขาหายหน้าไปในที่สุด ข้าก็มิได้คิดถึงเขา เดือนแล้วเดือนเล่าล่องพ้นผ่านไป ก่อนจะมีอะไรสะกิดใจให้ข้านึกถึงริกิขึ้นมา
ข้าจึงถามคนตัดฟืนเฒ่าผู้คอยส่งเชื้อเพลิงในละแวกบ้านว่า "ริกิเป็นอย่างไรบ้าง" ข้าจำได้ว่า ริกิมักช่วยเขาแบกขนข้าวของ
"ริกิคนบ้าน่ะหรือ" ตาแก่ตอบ "อา ริกิตายแล้ว เพื่อนยาก! . . . ใช่ มันตายไปเกือบปีแล้ว ปัจจุบันทันด่วนเหลือเกิน หมอว่า มันเป็นโรคอะไรสักอย่างทางสมอง แล้วทีนี้ก็มีเรื่องประหลาดเกี่ยวกับเจ้าริกิผู้น่าสงสารด้วยนะ
"ตอนริกิตาย แม่มันเขียน
- ↑ "Hobby-horse" คือ ม้าของเล่นที่เอาไม้ท่อนหนึ่งเป็นตัว แล้วเอาหัวม้าเสียบปลาย ดู Toy hobby horses (เชิงอรรถของวิกิซอร์ซ)
