ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Nithan Wetan 1918.djvu/213

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้ตรวจสอบแล้ว
204
นิทานเวตาล

ครั้งนี้แม้แต่กระแอมพระวิกรมาทิตย์ก็ไม่ทรงกระแอม เวตาลจึ่งกล่าวอีกครั้งหนึ่งว่า "เมื่อพระองค์ทรงจนปัญญาถึงเพียงนี้แล้ว บางทีพระราชบุตรซึ่งทรงปัญญาเฉลียวฉลาดจะทรงแก้ปัญหาได้บ้างกระมัง"

แต่พระธรรมธวัชพระราชบุตรทรงนิ่งสนิททีเดียว

จบนิทานเวตาล เรื่องที่ ๑๐
ปลายเรื่อง

เมื่อพระวิกรมาทิตย์ทรงนิ่งอึ้งมิได้ออกพระโอษฐ์ตรัสประการใดดังนั้น เวตาลก็แสดงวาจาอาการประหลาดใจเปนที่สุด กล่าวชมว่า ทรงตั้งมั่นพระหฤทัยดีนัก พระปัญญาราวกับเทวดาแลอมนุษย์อื่นที่มีปัญญา จะหามนุษย์เสมอมิได้ แต่ถึงเวตาลจะเห็นแล้วว่า พระราชาตั้งพระหฤทัยจะไม่รับสั่ง ก็ยังไม่ยอมสนิท ยังกล่าวยั่วโดยเพียรจะให้รับสั่งให้จงได้

เวตาลกล่าวว่า "ข้าพเจ้าขอถวายพระพรให้ทรงรับความสำราญ เปนผลแห่งการที่ทรงนิ่งครั้งนี้ พระองค์ได้ทรงเพียรมาหลายครั้งแล้วที่จะห้ามความช่างพูดในพระองค์ แต่ก็ไม่สำเร็จ ข้าพเจ้าจะไม่ทูลถามว่า การที่ทรงระงับความช่างพูดนั้นเปนด้วยความถ่อมพระองค์แลความสามารถกุมพระสติไว้ได้ หรือเปนด้วยความโง่แลไม่สามารถ