ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Phlae Kao 2479.djvu/99

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

เมื่อข้าพเจ้าได้ตรวจเรื่องแผลเก่าแล้ว มีอะไรอยู่มากมายในท้องเรื่อง สามารถดูดดึงให้ไปเที่ยวในย่านนั้นอีกครั้ง พอไปครั้งสอง ข้าพเจ้าได้เปลี่ยนใจเปนเศร้าสลดเหงาใจอย่างพิกล ทั้งนี้ก็เพราะสถานที่นั้นได้ให้ข้าพเจ้าระลึกถึงชีวิตของหนุ่มสาวผู้หน้าสงสารในท้องเรื่องแผลเก่านี้มาทันใด ดังว่าดวงตาจะมองเห็นภาพที่ปรากฎชัด คล้ายวิญญาณของตัวลครที่ไม้เมืองเดิมผูกไว้จะสิงอยู่ในที่นั้นจริง ๆ และดูดดึงให้ข้าพเจ้าเศร้าสลดเห็นอกเห็นใจตามไปด้วย

ข้าพเจ้าสมัครใจจะเรียกการเขียนเรื่องชนิดนี้ว่า "ฝาก" คือ ฝากไว้ทั้งความนึกคิดของเขาแก่ผู้อ่าน และฝากวิญญาณตัวลครให้สิงอยู่ได้ในย่านนั้นจริง ๆ ดังวิญญาณปีศาจ หรือวิญญาณเจ้าพ่อเจ้าแม่แห่งความรักสถิตอยู่กับทุ่งและลำคลองป่าไม้ ทั้งจะเปนเครื่องเตือนใจแก่บรรดาหนุ่มสาวทั้งหลายในลองนั้นตลอดชีวิต

อดที่จะขอบใจและชมเชยไม้เมืองเดิมไม่ได้ที่ทำให้ข้าพเจ้ามีเรื่องอย่างนี้มากำนัลท่าน และหวังว่าท่านจะพอใจเท่า ๆ กับข้าพเจ้าเช่นกัน

นับถือ
เหม

คอยระวัง! ดูประกาศ เรื่องผีของเหม
ในเร็ว ๆ นี้