ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Photchananukrom Kotmai 2474.djvu/393

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๘๘
หมิ่นประมาท

(ป.ก.อ. มาตรา ๒๘๒) เว้นไว้แต่จะได้กล่าวสะแดงความคิดเห็นซึ่งคิดเห็นโดยสุจริตในลักษณะการเหล่านี้ จึงจะไม่มีความผิด คือ

(ก)ในการที่จะสะแดงความชอบธรรมของตน หรือในการที่จะต้องต่อสู้ป้องกันตน หรือในการป้องกันประโยชน์อันชอบด้วยกฎหมายก็ดี
(ข)เจ้าพนักงานกล่าวความในรายงานตามตำแหน่งหน้าที่ของตนก็ดี
(ค)การที่กล่าวสรรเสริญและติเตียนบุคคลหรือสิ่งใด ๆ โดยสุภาพ อันเป็นวิสัยธรรมดาสาธารณะชนย่อมกล่าวกันก็ดี
(ฆ)การที่โฆษนาหรือกล่าวถึงการที่ดำเนิรอยู่ในโรงศาลใด ๆ หรือในที่ประชุมชนใด ๆ และกล่าวแต่โดยสุภาพก็ดี
(ป.ก.อ. มาตรา ๒๘๓)
อนึ่ง คำให้การและคำชี้แจงซึ่งคู่ความหรือทนายของคู่ความกล่าวด้วยวาจาก็ดี ด้วยจดหมายก็ดี ในเวลาพิจารณาคดี ย่อมไม่มีความผิดฐานหมิ่นประมาท (ป.ก.อ. มาตรา ๒๘๕)
ผู้ถูกกล่าวหาว่าหมิ่นประมาทจะสืบความจริงว่าเป็นดั่งที่กล่าวไม่ได้ นอกจากคดีมีรูปความดั่งจะกล่าวต่อไปนี้ คือ—