ถึงใจ ดื่มเหล้าแล้ว เจ้ากุ้งเผานี้แกล้มเข้าไป มันรู้สึกว่า โลกนี้เป็นของเราแท้ ๆ
เพื่อนคนหนึ่งของวิชัยรู้ว่า ผมมาสุพรรณคราวนี้ ก็เพราะสนใจในวรรณคดีขุนช้างขุนแผน เขาก็คุยถึงตำบลที่กล่าวไว้ในเรื่องว่า มีตำบลใดบ้าง และที่สะดุดใจมาก ก็คือ ตำบลบ้านที่พี่เลี้ยง ซึ่งเป็นตำบลบ้านของแม่พิมหรือแม่วันทอง และบ้านรั้วใหญ่ที่เป็นบ้านขุนช้าง ฟังแล้วอยากดูขึ้นมาตงิด ๆ เพราะขามารถผ่านวัดป่าเลไลยก์ที่เป็นวัดสำคัญในวรรณคดีขุนช้างขุนแผนที่สุด เพราะเป็นที่อาศัยของเณรแก้วหรือขุนแผนเมื่อสมัยรุ่นหนุ่ม ถ้าคิดถึงเณรแล้ว ก็ต้องนึกถึงวัดนี้ ขามาผมได้แวะเข้านมัสการพระในโบสถ์เสียพอใจ แล้วเที่ยวมองหมู่กุฏิพระและศาลาการเปรียญ แต่จะใช่เป็นของในสมัยนั้น ๆ หรือไม่ก็ไม่สนใจ เพียงได้ดูได้มองก็ครึ้มใจที่สุด นึกเอาว่า พระเอกของเรื่องได้อยู่ตรงนั้น ตัวโกงอยู่ตรงนั้น ก็เป็นที่วังเวงสำหรับนักเพ้อฝันในวรรณคดี
กว่าการกินเฮฮาของเราจะสิ้นลง เวลาก็เย็นมาก วิชัยว่า คืนนี้เดือนหงาย ขับรถสบายดี ไม่ต้องห่วง อย่างไรก็ต้องกลับในคืนนี้ เพราะเมียเขาคอยอยู่บ้านญาติในนครปฐม ก่อนที่จะพ้นสุพรรณไป จะแวะให้ชมตำแหน่งแห่งที่มาของขุนช้างขุนแผนจนอิ่มตา แม้สภาพที่นั้น ๆ จะเปลี่ยนแปลงไปแล้วด้วยกาลเวลา ก็ยังดีสมใจ เราได้แยกกับเพื่อน ๆ ในที่ย่านการค้านั่นเอง เหลือเราเพียงสองคนขับรถมาหยุดตรงลำคลองที่น้ำตื้น ๆ แห่งหนึ่ง นายวิชัยนี้ให้ดูว่า นี่คือตำบลท่าพี่เลี้ยง ผมใจหายวูบ นั่นคือตำบลบ้านแม่พิม ผมก็ฝันด้วยความวังเวงย้อนหลังไปสมัยที่แม่พิมยังอยู่ ภาพก็เกิดขึ้นเลือน ๆ ในห้วงคิด เห็นแม่พิมกับบ่าวไพร่ฝ่ายหญิงลงมาอาบน้ำที่ท้องคลอง พวกบ่าวหญิงเล่นเอาเถิด ไล่จับกันสนุกสนานจนผ้าผ่อนหลุดไม่ติดกาย อีกฟากคลองด้านหนึ่ง มีขุนช้างกับบ่าวไพร่กำลังแอบดูที่ซุ้มไม้ชื่อ ชิงชี่ พวกบ่าวไพร่ออกปากกันงุ่นง่าน เวลานั้น แม่พิมขบขำข้าทาส นางหัวเราะตัวเอนไปจนผ้าห่มไพล่จากรักแร้จนเห็นถันของนางแลบออกมา ขุนช้างร้องครางว่า "อีแม่เอ๋ย วันนี้กูตาย" แล้วเอาตนเองบีบท้องน่องตัวเอง
ผมนึกยกย่องท่านกวีเอกที่แต่งเรื่องไว้ ช่างวางนิสัยของขุนช้าง
