ขึ้นรถหนีไป มันวิ่งกลับมาทางถนนใหญ่ แต่ไม่ทราบว่า มันจะไปนครปฐมหรือไปทางราชบุรี"
"จำเบอร์รถได้ไหมครับ" วิชัยถาม
"จำได้ค่ะ" หญิงอีกคนตอบ
"ดีครับ" ผมว่า
เราได้ถึงสถานีตำรวจนครปฐมโดยรวดเร็ว พาแม่หญิงสองคนเข้าพบตำรวจ แจ้งเรื่องแล้วเราก็ลาแยกทาง วิชัยหยุดรถที่ร้านเหล้า เอาเหล้ามาเปิดขวดดื่มเพียว ๆ สองทีซ้อน ผมก็ดื่มตามอย่างเดียวกัน ใจยังไม่หายสั่น จะดื่มเติมโซดาไม่ไหว ขอฤทธิ์เหล้าช่วยเร็ว ๆ หน่อย ตามปรกติเราดื่มไม่ได้อย่างนี้เลย แต่เท่าที่ดื่มได้ก็เพราะขวัญเราหายหมด ถูกผีหลอกมาหยก ๆ ก็มาพบการปล้นกันขึ้นอย่างจังถึงกับมีการตายเกิดขึ้น ใจเราเลยระส่ำระสายไม่อยู่ในระดับปรกติได้ เราดื่มกันหลายก๊งจึงออกรถต่อไปทางด้านข้างตลาดโน้น ไปบ้านญาติของเมียวิชัย
ถูกต่อว่านิดหน่อยว่าล่าช้า เราจึงรีบอธิบายว่า เท่าที่รอดมาได้นี้เป็นบุญนัก ชั้นแรกถูกผีหลอกอย่างจัง หนีมาอย่างไม่ตั้งสติ ถ้าข้อไม่แข็งก็มีหวังรถคว่ำหรือไม่ก็ตกข้างทาง ซ้ำยังมาผ่านการปล้นอีกถึงกับยิงกันตายคารถ
เราได้เล่าให้ฟังทั้งหมด ญาติข้างเมียของวิชัยเกิดตาลุกวาวขึ้น ถามว่า รถที่ถูกปล้นเป็นรถอะไร ผมและวิชัยก็ตอบไม่ได้ เพราะเรามิได้เข้าใกล้รถคันที่มีศพตายคารถอยู่ ญาติผู้ใหญ่นั้นเกิดร้อนรนขึ้น
"ญาติฉันไปสุพรรณเมื่อครู่นี่เอง" พอได้ยินเสียงนี้ เราสองคนก็ตกใจเหมือนกัน
"ใครบ้างครับ?" ผมถาม
"แม่พวง กับคุณเชตุ สามีเขา และนายบุญลือ หลานชายแม่พวง กับดวงเดือน หลานสามีเขา" ญาติผู้เป็นหญิงมีอายุกล่าวเท่านั้น ผมกับวิชัยถึงกับร้อง
"เอ๊ะ!"
"มีคนอย่างที่ว่ารึ?" เมียวิชัยถามเสียงดัง
"ใช่! มีตามนั้น แต่ฉันไม่รู้จัก" วิชัยว่า
