ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Pisat Khong Thai 2546.djvu/101

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
99
 

ฟังผมคุยอะไรต่ออะไรต่อไปอีก จนนาฬิกาตีบอกสี่ทุ่ม ผมสะดุ้งใจ เอ๊ะนี่ยังไงนายจึงไม่กลับ เกิดกระอักกระอ่วนใจ ผมจะทำอย่างไรกับแขกหญิงผู้นี้จะให้มาแกร่วอยู่อย่างนี้กระไรได้ จะต้องจัดห้องนอนให้เธอนอนพัก แต่พอสังเกตดูหน้าเธอ ก็เห็นว่าอ่อนระโหยโรยแรง