ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (1).djvu/173

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
พระไอยการพรมศักดิ[1]
จักกล่าวลักษณมูลคดีวิวาทอันเกิดความด้วยพิกัดกระ
เสียรอายุศม ชาย
หญิง
อันตั้งอยู่ใน ปถม
มฌิม
ปัดฉิม
ไวยโดยบาฬีคำภีร
พระธรรมสาตรว่า อคฺฆาปนายู เปนต้นด่งงนี้ มีอรรถาธิบาย
ดั่งกล่าวมาแล้ว แต่นี้จสืบสาขคดีคือกิ่งความตามพระราช
บัญญัติอันบูราณราชกระษัตรทรงพระราชวินิจฉัยตามคำภีรพระ
ธรรมสาสตรจัดเปนบทมาตราสืบ ๆ มาดั่งนี้
1
จุลศักราช ๙๕๕ ศกกุกกุฏสังวัจฉระเชษฐมาศกาล
ปักขเอกาทัศมีดิดถึยังพุทธวาระกาลบริเฉทกำหนด จึ่งพระ
บาทสมเดจเอกาทศรฐอิศวรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธิเจ้า
อยู่หัวผู้ทรงทศพิทราชธรรมอนันตสมภาราดิเรกเอกอุดม
บรมพุทธางกูรจุลจักรพรรดิธรรมธิกกราชาธิราชเจ้าผู้ทรง
พระคุณอันมหาประเสริฐ เสดจณพระธินั่งมงกุฏพิมานโดย
บูรรภาภิมุกขสุวรรณมหาปราสาท จึ่งพญายมราชอินทรา
ธิบดีศรีโลกากรทันทรากรมพระนครบาลอภัยพิริยบรากรม
ภาหุ กราบบังคมทูลพระกรรุณาว่า ข้าพระพุทธิเจ้า หมื่นยอด
ทอง ใช้อี่เกิดผู้ทาษนำแขกไปฟันดิน แลลูกชายอี่เกิดอยู่ณ
บ้านหมื่นยอดทองเอาลูกอี่เกิดใส่เก้าอี้ไปตั้งไว้ ลูกอี่เกิด

  1. ฉะบับหลวงสูญหายทั้งสามฉะบับ จึงพิมพ์ตามฉะบับรองทรง
ม.ธ.ก.