ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (2).djvu/274

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๗๒
วิวาทด่าตี

อันใด ใหญ่
หนัก
ให้เอาแต่สิ่งหนึ่งตั้งไหมกลบลบกัน เหลือนั้น
เปน สีนไหม
พิไนย
กึ่ง
4
๔ มาตราหนึ่ง ทวยราษฎรทังหลายวิวาทตีด่ากัน ฝ่าย
ข้างหนึ่งวิ่งแล่นหนีขึ้นบนเรือนท่าน ฝ่ายข้างหนึ่งบังอาจ์ขึ้น
ไปตีบนเรือนท่าน แลผู้ต้องตีนั้นตายไซ้ ให้ฆ่าผู้ตีนั้นตายตก
ไปตามกัน ถ้าทรงฯ บให้ฆ่าตีก็ให้ไหมโดยขนาด ให้ทำสีนไหม
เปนสองส่วน ให้ได้แก่เจ้าเรือนนั้นส่วนหนึ่ง ได้แก่ พ่อ
แม่
พี่
น้องผู้ตายนั้นส่วนหนึ่ง ให้ไหมปลูกตัวผู้ตายด้วย ถ้าตีกัน
ตายพ้นชายคา เจ้าเรือนจกล่าวเอาสีนไหมนั้นมิได้เลย สีน
ไหมนั้นให้ได้แก่ พ่อ
แม่
พี่น้องผู้ตาย
5
๕ มาตราหนึ่ง พ่อตา
แม่ยาย
ด่าตีลูกเขย ๆ ด่าตี พ่อตา
แม่ยาย
ลูก
สไภ้ด่าตี พ่อผัว
แม่ผัว
ๆ ด่าตีลูกสะไภ้ เมียหลวงด่าตีเมียน้อย ๆ ด่าตี
เมียหลวง ปู่ญ่า
หลาน
ตายายหลานลุงป้าหลานอาวน้าหลานด่าตีกัน
ก็ดี พี่เมียน้องเขยด่าตีกันก็ดี ถ้าถึงแตกหักษาหัดจึ่ง
ให้ปรับไหมให้แก่กันดั่งฉันผู้อื่น ถ้ามิถึงแตกหักษาหัดไซ้
ให้นายร้อยแขวงนายบ้านนายอำเพอ บังคับว่ากล่าวกันตาม
ม.ธ.ก.