หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๘๐
วิวาทด่าตี
| แลขี้ม้าขี้วัวขี้ควายขี้ช้าง ลูกไม้ใบไม้ทังกิ่งกะลาเชือก |
| เถาวัลหวายฟาดตีทิ้งซัดท่านก็ดี แลจำท่านให้ตายด้วยฃื่อคา |
| โซ่รตรวนก็ดี ผลักท่านให้กะทบหอกดาบมีตพร้าขวานสี่ว |
| แหลนเหลกหลาวเหลกฉมวกกตักมีบาทเจบก็ดี แลทำท่าน |
| ให้จมน้ำก็ดี เอากสุนยิงท่านก็ดี หยิกด้วยเลบกัดด้วยฟันก็ดี |
| ประการเท่านี้ ให้ไหมเสมอศักดิไม้ |
| ๒๘ มาตราหนึ่ง วิวาทกันจับเอาไฟจุดน้ำร้อนรดสาด |
| ท่านก็ดี เอาทองคำเงินทองแดงสำริด ทองเหลืองทองขาว |
| สังกะสีดีบุก ชันร้อนหอกดาบมีดพร้า ขวานสี่วแหลนเหลก |
| หลาวเหลกฉมวก อันมิได้คมมิได้แหลม ฟันแทงท่านต้อง |
| เนิ้อหนังแตกพังบาทเจบก็ดี เอาปืนยิงท่านก็ดี ประการเท่านี้ |
| ให้ไหมเสมอศักดิเหลก ถ้าเอาหนังสือตีท่านให้ไหมเท่าเหลก |
| เหดุทำให้เปนจันไรแก่ท่าน ถ้าเอาบาต | โขก ตี |
ท่าน ให้ไหม |
| ๒ เท่าเหลก อนึ่งเอาเหลกมีคมมีแหลมแลเครื่องสาตราวุธ |
| เปนไฟไปต้องไปตีฟันแทงท่าน ให้ไหม ๒ เท่าเหลก |
| ๒๙ มาตราหนึ่ง วิวาทตีกันถูกที่สำคัญตายนั้นมี ๘ แห่ง |
| คือตีถูกที่กำด้น ๑ ต้นฅอ ๑ จมูกหัก ๑ แสกหน้า ๑ เพรียง |
| หู ๑ ปลายคาง ๑ ชายโครง ๑ ขากันไตร ๑ ฟันแทงกัน |
| ถูกที่สำคัญตายนั้นมี ๘ แห่ง คือฅอ ๑ ฅอหอย ๑ ไหล่รวบ ๑ |
ม.ธ.ก.
