หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๘๕
วิวาทด่าตี
| ท่านว่ามันด่าหมูประทามันด่าหมาประเทียบ ให้ไหมโดยเบี้ย |
| ค่าตัวเอาแต่กึ่งหนึ่ง |
| กล่าวลักษณวิวาทด่ากันให้ปรับไหมโดยสังเขปแต่เท่านี้ |
| ๓๘ มาตราหนึ่ง รุกไปด่าตีท่านก็ดี สองรุก | ด่า ตี |
กันก็ดี |
| ให้พิจารณาจงรู้ทางบกทางน้ำห้วยบาง ทางลุ่มดอนขี่ขอนไม้ |
| ขี่เรือขี่แพขี่ช้าง ผู้อยู่หัวมาท้าย ๆ มาหัว อยู่เรือขึ้นบก |
| อยู่บกลงมาเรือ อยู่เรือลำหนึ่งค่ามไปเรือลำหนึ่งก็ดี ค่าม |
| ฟากคลองที่แดนตนไปถึงที่แดนบ้านเรือนท่านก็ดี แลอยู่ |
| เรือนทัพทึมแลบนต้นไม้ก็ดี ผู้อยู่ไต้ต้นไม้ขึ้นไปถึงบน ผู้อยู่ |
| บนลงมาถึงล่างก็ดี ปักกันปันแดนไว้ล่วงเข้าไปก็ดี อยู่เหนือ |
| น้ำลงมาไต้น้ำ อยู่ไต้น้ำขึ้นไปเหนือน้ำก็ดี ท่านว่าให้เอา |
| เปนรุก |
| ๓๙ มาตราหนึ่ง วิวาทร้องด่าเถียงกัน ผู้ใดออกไป |
| จากที่แดนตน รุกเข้าไปถึงที่แดนท่านด่าตีกันไซ้ ท่านว่า |
| ผู้นั้นรุก ให้ไหมโดยพระราชกฤษฎีกา |
| ๔๐ มาตราหนึ่ง วิวาทด่าตีกันแลบันดานโกรธภา |
| พวกผู้คนข้าไทพี่น้องพ้องพันธุญาติลูกหลาน ถือไม้ค้อน |
| ก้อนอิดดิน แลเครื่องสรรพสาตราวุธรุกไป | ตีด่า ฟันแทง |
ท่านถึง |
ม.ธ.ก.
