ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:Prachum Kotmai Ratchakan Thi Nueng 2482 (2).djvu/79

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๗
ทาษ

เบี้ย[1] ถ้าหญิง
ชาย
ค่าตัวต่ำกว่า๑๒
๑๔
แสน ให้ค่อยใช้
สอย
ผิดพลั้งสิ่งใด ทำแต่ภอควร อย่าให้เจ้าสีนข่มเหงใส่ฃื่อ[2] คา
โซ่ตรวน
ตีจำทำโดยอุก มีบาดเจบค้นหักบอดประการใด ท่านว่า เจ้าสีนมิชอบ แลให้ใหมผู้ทำนั้นเปนส่วนทาษ
ไท
ให้ยกแต่เบี้ยส่วนทาษนั้นไว้ เอาส่วนไทนั้นใหมผู้ทำเปนสีนใหม
พิไนย
กึ่ง
10
มาตราหนึ่ง มีอาสนฃายตัวฝากไว้แก่ท่านก็ดี ฃายเมียลูกหลานไว้แก่ท่านก็ดี เอาเงินท่านไป[3] มิได้ให้สารกรมธรรม์แก่ท่านมาให้ท่านใช้อยู่ ครั้นท่านตักเตือนจะเอาสารกรมธรรม์แก่มัน แต่มันผัดวัน
คืน
อยู่ได้
๑๐
เดือนปีหนึ่ง ให้สิทธแก่เจ้าทาษเหมือนไถ่มาแต่ท้องสำเภา ถ้าเกิดลูกชาย
หญิง
ไซ้ ให้เอาเสมอลูกทาษเปนสิทธิ เพราะมันดูบงเหดุแก่ท่าน
11
มาตราหนึ่ง ผู้ใดฃาดแคลนเอาลูกเมียญาติพี่น้องหลานเหลนผู้คนทาษไท ไปฃายฝากไว้แก่ท่าน ๆ จะให้เบี้ย

  1. ต้นฉะบับ: เบีย
  2. ต้นฉะบับ: ฃือ
  3. ต้นฉะบับ: เอาเงินเงินไป
ม.ธ.ก.