๏จึงบาธรรมราชให้หาชะพ่อชีพราหมณ์ทั้งหลายนายบ้านมาพร้อมกันแล้ว จึงปันน่าที่ให้ชะพ่อชีพราหมณ์กำหนดกฎหมายเกณฑ์น่าที่ ให้ทำกำแพงหนา ๘ ศอก สูง ๔ วา กว้าง ๕๐ เส้น ยาว ๑๐๐ เส้น จึงบาธรรมราชผู้รู้ฤกษ์พานาทีได้ยินในสำนักนิ์เจ้าฤๅษีผู้เปนปู่ว่า ณวันพฤหัศบดี เดือนอ้าย ขึ้นหกค่ำ ปีมโรงโทศก ภายน่าจะได้ลูกนาคมาเปนพระยาตั้งแต่พระพุทธเจ้านิพพานได้ ๕๐๐ ปี พระฤๅษีเจ้าท่านทำนายไว้ ถ้าอรรคสาวกแลสมณพราหมณ์ชีมิเปนธรรมเมื่อใด อกเมืองจะหักเจ็ดภาค หาผู้จะยามิ ได้ ฝ่ายคฤหัสถ์จะเปนฝ่ายชี ๆ จะเปนฝ่ายคฤหัสถ์ รู้นักจะพลันตาย อย่าหมายใจต่างทาง ปู่รำคาญแต่เท่านี้จะมีไปภายน่า แลมีบาธรรมราชเปนประธาน ให้ชะพ่อชีพราหมณ์ตัดเอาแลงมาทำเปนกำแพง มีบาธรรมราชเปนผู้ใหญ่ ว่าท่านทั้งหลายย่อมบังคับบัญชากันให้เอาแลงมาทำเปนแผ่น ก่อเปนกำแพงถึงเจ็ดปีจึงแล้ว บานประตูเปนพนักงานเมืองใด ทำประตูสกัด ๕๐ เส้น ยาว ๑๐๐ เส้น ทำด้วยปูน สร้างวัดวาอารามกุฎีสถานให้เปนทานแก่สงฆ์ทั้งหลายอันได้บรรลุโลกุตรธรรมเปนพระโสดาบันแลสกิทาคามิอนาคามิ แล้วจึงชะพ่อชีพราหมณ์ตั้งวิหารพระอิศวรแลพระนารายน์เปนที่ตั้งพิธี ชวนกันอดอาหาร ๗ วัน กินบวช ๗ วัน จึงสระเกล้า จึงขึ้นโล้อัมพวายแก่อิศวรเปนเจ้าอยู่ท่าพระดาบศอันจะมา
๏แลเจ้าฤๅษีคำนึงถึงตระกูล พอเข้าฌานสมาบัติอันเปนบาทแห่งอภิญญาแล้ว เหาะมาในอากาศเวหา ก็เข้าถึงพนมภูผา ยังชะ
