ว่า อ้ายจีนผู้ร้ายได้เรือลำนั้นบันทุกเข้าไปถึงห้าสิบสี่เกวียน คงจะแวะเข้าขายเข้าที่แห่งใดแห่งหนึ่งช้าอยู่ ภอจะตามจับได้กระมัง จึ่งเจ้าพระยาศรีสุริยวงษ์รับพระบรมราชโองการแล้ว ได้จัดแจงหลวงศรีมหาราชาเจ้ากรม ขุนวิสุทธเดชปลัดกรมอาษาจาม ๒ นาย กับขุนหมื่นแลไพร่หลวงกรมอาษาจาม เปนคนร้อยเสศ ลงเรือกำปั่นศรีรัตนโกสินลำหนึ่ง ให้หลวงชุมพลภักดีผู้ช่วยราชการเมืองชุมพร กับขุนหมื่นแลไพร่เมืองชุมพรสี่สิบสี่คน ลงเรือกำปั่นตระเวนสำหรับเมืองชุมพรอีกลำหนึ่ง เรือทั้งสองลำนั้นพร้อมด้วยเสบียงอาหารปืนใหญ่น้อยกระสุนดินดำเครื่องสาตราวุธ จะได้ล่องจากกรุงเทพฯ ณวันจัน เดือนห้า แรมเจดค่ำ ตัวจีนที่เรือต้องสลัดตีบางคนที่จะจำตัวจำหน้าอ้ายจีนสลัดได้ ก็ให้ลงเรือสองลำนั้นไปด้วย
ไคร ๆ คือพระภิกษุไนสงฆ์ ฤๅนักปราช แลคนไช้หนังสือ แลข้าราชการผู้จะกราบทูล จงทราบแน่เถิดว่า คำเรียกซากผีว่าสพนั้นถูกต้องแล้ว ให้ไช้เขียนหนังสือแลกราบทูลว่าสพอยู่นั้นแล ไครอย่าอุตริคิดตามชาววัดคิดล้นไปเขียนบ้างกราบทูลบ้างว่าอสุภ อสภ อาสภ อย่างใดอย่างหนึ่งเลย ถ้าใครขืนว่า
