ก็หัวเราะแล้วจึงบอกว่าท่านอย่าสงไสยเลยเราคิดการแก้ไว้สำเร็จแล้วจึงให้ทำ
ฝ่ายพระเจ้าเล่าเสี้ยนครั้นถึงเทศกาลร้อน จึงสั่งม้าต้ายให้คุมทหารสามพันเอาเสบียงซึ่งกินแก้ร้อนไปให้ขงเบ้ง ครั้นถึงก็เข้าไปหาขงเบ้งเอาสิ่งของพระราชทานให้ ขงเบ้งยกมือขึ้นถวายบังคม แล้วให้เอาสิ่งของพระราชทานนั้นแจกนายทัพนายกองทหารทั้งปวง แล้วขงเบ้งจึงว่าแก่ม้าต้ายว่า เรายกมาครั้งนี้ได้รบเปน
สามารถทหารบอบชํ้าอิดโรย จะขอทหารท่านผู้มาใหม่ช่วยรบจะได้ฤๅมิได้ ม้าต้ายจึงว่าตัวข้าพเจ้าแลทหารทั้งปวง เปนข้าพระเจ้าเล่าเสี้ยนใช้มาจะอาษากว่าจะสิ้นชีวิตร์ตามแต่ท่านจะใช้เถิด
ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ยินดี แล้วจึงว่าเบ้งเฮ๊กมันตั้งอยู่ฟากข้างโน้น ทหารหาบเสบียงมาส่งกันนั้นทางไกล ท่านจงคุมทหารยกลงไปใต้ค่ายนี้ประมาณพันห้าเส้นที่นั้นน้ำตื้น จงตัดไม้ทำแพข้ามทหารไปคอยรบตัดเอาเสบียงอาหาร ซึ่งมันมาส่งนั้นให้ได้แล้วบอกว่าสุนาห้วยหลำ ซึ่งเราปล่อยไปนั้นก็จะได้เปนไส้ศึกของเรา ม้าต้ายได้ฟังขงเบ้งชี้แจงดังนั้นแล้วก็ลาไป ครั้นถึงที่ข้ามก็ขับทหารให้ตัดไม้ผูกแพแล้วก็ข้ามไป ทหารทั้งนั้นร้อนนักเห็นน้ำตื้นก็เปลื้องผ้าลงอาบน้ำว่ายเล่นบรรดาทหารที่ลงอาบน้ำ ครั้นถึงฝั่งก็ล้มลงโลหิตไหลออกทางปากแลจมูก ตายประมาณพันห้าร้อย ม้าต้ายเห็นทหารตายมากดังนั้นก็ตกใจนัก ก็พากันข้ามกลับมาในเวลากลางคืน เข้าไปบอกขงเบ้งแล้วบอกว่าแม่น้ำนี้ร้ายนัก ทหารไม่รู้ลงอาบกินโลหิตพุออกมาทางปากจมูกตายถึงพันเสศ
