ขงเบ้งจึงว่า ซึ่งตัวจับเบ้งเฮ๊กมาให้ ด้วยรู้จักคุณนั้นเราขอบใจท่านหนักหนา จึงให้รางวัลเสื้อผ้าทุกคนตามสมควร สุนาแลทหารทั้งปวงรับรางวัลแล้วก็ลาไป ขงเบ้งจึงสั่งทหารให้เอาตัวเบ้งเฮ๊กเข้ามาแล้วจึงว่า ที่ท่านสัญญาไว้กับเราทีนี้กลัวเกรงเราแล้วหรือยัง
เบ้งเฮ๊กจึงว่ามิใช่เรารบแพ้ด้วยฝีมือนั้นหาไม่ นี่ทหารเรามันชั่วจึงจับเอาตัวเรามาส่งเรายังไม่เกรง ขงเบ้งได้ยินดังนั้นจึงว่าท่านยังไม่เกรงเรานั้น จะให้ปล่อยไปหรือจะให้ทำประการใด เบ้งเฮ๊กได้ยินดังนั้นจึงว่า ถึงเราอยู่เมืองบ้านนอกก็ดี การศึกเพียงนี้พอจะสู้ท่านได้อยู่ถ้าปล่อยให้ไปเมืองแล้ว จะจัดแจงทหารคุมมารบท่านอิก ถ้าแพ้ทีนี้เราจึงจะกลัวเกรงท่าน ขงเบ้งได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ แล้วสั่งให้แก้มัดยกโต๊ะเข้ามาให้กิน ขงเบ้งจึงว่าเราทำการศึกมาหนักหนา แต่ครั้งพระเจ้าเล่าปี่ยกไปตีแห่งใดตำบลใด มีแต่ไชยชะนะยังหาแพ้ผู้ใดไม่ ท่านเปนแต่เจ้าเมืองน้อยเท่านี้เหตุไรจึงไม่กลัวเกรงเรา เบ้งเฮ๊กก็นิ่งอยู่มิได้ตอบก้มกินโต๊ะไป ครั้นกินแล้วขงเบ้งจึงชวนให้ขี่ม้าพาเบ้งเฮ๊กไปเที่ยวดูทุกค่าย ที่ไว้เสบียงอาหารแลอาวุธทั้งปวงของเราพรักพร้อมอยู่ฉนี้เห็นจะสู้เราได้หรือ ท่านมาเข้าด้วยเราโดยดีเถิด จะไปทูล เจ้าเราให้ตั้งแต่งท่านมาครองเมืองนี้สืบไปชั่วลูกแลหลาน
เบ้งเฮ๊กได้ฟังดังนั้นจึงว่าไพร่พลเมืองเขาไม่ยอม เราจะมายอมคนเดียวได้หรือจะไปชวนเขาดูก่อน ถ้าพร้อมกันแล้วข้าจึงจะกลับมาหาท่าน ขงเบ้งได้ยินเบ้งเฮ๊กว่าดังนั้น ก็หัวเราะแล้วว่าท่านไปเถิด จึงสั่งให้ทหารเอาเรือข้ามส่งเบ้งเฮ๊ก ทหารก็พาเบ้งเฮ๊กไปลงเรือข้ามส่งให้ตามสั่ง
