เบ้งเจียดจึงว่าข้าพเจ้าชื่อเจียดแซ่เบ้งเปนพี่ชายเบ้งเฮ๊ก ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ตกใจทอดใจใหญ่ เบ้งเจียดจึงว่าท่านอย่ากินแหนงรังเกียจข้าพเจ้าเลย ตัวข้าพเจ้านี้เปนพี่น้องร่วมท้องกับเบ้งเฮ๊ก
เบ้งฮิวก็จริง แต่เบ้งเฮ๊กกับเบ้งฮิวเปนคนพาลหยาบช้ามิได้เอาคำข้าพเจ้าผู้พี่ ข้าพเจ้าจึงละสมัคพรรคพวกเสียออกมาอยู่ที่นี่ หวังจะหาความสบาย บัดนี้น้องข้าพเจ้าทำความผิดคิดมิชอบ มหาอุปราชจึงได้ความลำบากมาถึงนี่ ตัวข้าพเจ้าเปนผู้พี่ก็หาพ้นความผิดไม่ มหาอุปราชจงโปรดให้ทานชีวิตร์ข้าพเจ้าด้วย
ขงเบ้งจึงว่า ท่านอย่าวิตกเลย เบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวเปนคนชั่วกระทำความผิด โทษก็จะอยู่แก่ตัวเขา ท่านเปนคนดีมีความสัตย์ความชอบก็จะมีอยู่แก่ตัวท่าน เมื่อสำเร็จราชการกลับไปเมืองแล้ว เราจึงจะกราบทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนให้ตั้งท่านเปนใหญ่ในแดนนี้ เบ้งเจียดจึงว่าซึ่งโปรดมาทั้งนี้พระคุณหาที่สุดไม่ แต่น้ำใจข้าพเจ้านี้รักแต่ความสบายมิได้ยินดีต่อสมบัติพัศถาร ที่จะเปนใหญ่สืบไป ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ให้สิ่งของเงินทองแก่เบ้งเจียดเปนอันมาก เบ้งเจียดก็มิได้รับสิ่งของนั้นคืนให้ขงเบ้ง ขงเบ้งก็ลาเบ้งเจียดขึ้นเกวียนน้อย พาทหารกลับมาถึงค่าย
ขงเบ้งจึงให้ทหารขุดบ่อในค่ายสิบบ่อ ฦกสี่สิบวาหวังจะอาไศรยน้ำ ขงเบ้งแลทหารทั้งปวงเห็นบ่อนั้นแห้งมิได้มีน้ำก็ตกใจ ครั้นเวลาคํ่าขงเบ้งจึงจุดธูปเทียนขึ้นบูชาเทพยดาแล้ว อธิฐานว่าข้าพเจ้าขงเบ้งตั้งใจทำราชการสนองพระคุณ พระเจ้าเล่าปี่โดยสุจริต จะยกพระเจ้าเล่าเสี้ยนขึ้นครองราชสมบัติ บำรุงให้ราษฎรเปนศุขสืบไป บัดนี้พลทหารทั้งปวงขัดสน
