แก่สัตว์ทั้งปวงจับลูกหลานเราได้ก็ไว้ชีวิตร์ปล่อยมาสิ้น เราคิดถึงคุณจึงจะจับตัวท่านซึ่งเปนคนทรยศมัดไปแทนคุณขงเบ้ง แล้วเอียวหองจึงร้องประกาศแก่ทหารทั้งปวงว่า เบ้งเฮ๊กกระทำความผิดให้ท่านทั้งปวงเดือดร้อน บัดนี้เราจะจับไปให้ขงเบ้งแล้ว ท่านทั้งปวงจงกลับไปอยู่ให้เปนศุขตามภูมิ์ลำเนาเถิด แล้วเอียวหองก็พาเอาตัวโตสู้ไต้อ๋องกับเบ้งเฮีกเบ้งฮิวมัดไปให้ขงเบ้งนอกค่าย
ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็มีความยินดีเรียกเอียวหองเข้าไป คำนับตามธรรมเนียมแล้ว เอียวหองจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า ข้าพเจ้าเปนผู้ใหญ่บ้านอยู่ณเขางินติสัน คิดถึงคุณมหาอุปราชซึ่งไว้ชีวิตร์ปล่อย ลูกหลานข้าพเจ้าไป ข้าพเจ้าคิดกลอุบายจับเบ้งเฮ๊กเบ้งฮิวมาแทนพระคุณท่าน ขงเบ้งก็ให้บำเหน็จรางวัลแก่เอียวหองเปนอันมาก แล้วให้เอาตัวเบ้งเฮ๊กเข้ามา ขงเบ้งจึงหัวเราะว่าท่านจะยอมสมัคอ่อนน้อมต่อเราแล้วหรือยัง
เบ้งเฮ๊กจึงว่าซึ่งท่านจะให้เราอ่อนน้อมต่อนั้นไม่ชอบ เพราะเรามิได้แพ้ฝีมือท่าน บัดนี้เอียวหองเพื่อนเราทำกลอุบายให้เราไว้ใจจึงจับเรามาได้ ถึงท่านจะฆ่าเสียก็ตามเถิดเรามิได้อ่อนน้อมต่อเปนอันขาด ขงเบ้งจึงว่าครั้งนี้ตัวหนีเราเข้าอยู่ในที่ขับขัน หวังจะลวงเราให้เปนอันตรายด้วยน้ำร้ายกลางทาง เทพยดาก็ช่วยบำรุงรักษาเราให้เข้ามาได้ถึงที่นี่ เหตุไฉนท่านมาถือทิษฐิมานะไม่อ่อนน้อนต่อเราอิกเล่า
เบ้งเฮ๊กจึงว่าเดิมเราอยู่เมืองงินแข ภูมิ์ถานกำแพงหอรบมั่นคง แม้นท่านจับเราได้ในเมืองนั้น เราก็จะอ่อนน้อมต่อท่านชั่วลูกหลาน นี้เรา
