ขงเบ้งจึงถามว่าท่านยอมอ่อนน้อมแล้วหรือยัง เบ้งเฮ๊กได้ฟังก็ร้องไห้ แล้วจึงว่าข้าพเจ้าจะยอมเปนข้ามหาอุปราชสืบไปชั่วลูกหลาน ขงเบ้งจึงเชิญเบ้งเฮ๊กขึ้นนั่งบนที่อันเดียวกัน เชิญให้กินโต๊ะเสพย์สุรา แล้วขงเบ้งก็ตั้งให้เบ้งเฮ๊กเปนเจ้าเมืองอยู่ดังเก่า แต่บันดาหัวเมืองแลทหารซึ่งเข้าเกลี้ยกล่อม อยู่ในขงเบ้งนั้นก็คืนให้เบ้งเฮ๊กสิ้น
ปี่ฮุยนายทหารจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า มหาอุปราชมาทำการครั้งนี้ ก็ลำบากไพร่พลนักเบ้งเฮ๊กจึงสมัคอ่อนน้อมด้วย ซึ่งมหาอุปราชจะให้แต่เบ้งเฮ๊กอยู่รักษาเมืองผู้เดียวนั้น เกลือกเบ้งเฮ็กกลับกลอก นานไปจะได้ความเดือดร้อน ขอให้มหาอุปราชตั้งขุนนางไว้กำกับด้วย
ขงเบ้งจึงว่าในเมืองเบ้งเฮ๊กนี้ ผิดเพศเราอยู่สามประการ คือชาวเมืองนี้กินแต่เนื้อสัตว์ดิบนั้นประการหนึ่ง แล้วเรายกกองทัพมาครั้งนี้ ก็ฆ่าพี่น้องชาวเมืองนี้เสียเปนอันมาก เห็นชาวเมืองจะมีใจเจ็บแค้นเราอยู่สองประการ อนึ่งในเมืองนี้มิได้มีกฎหมายเปนอย่างธรรมเนียมเหมือนเมืองทั้งปวง ถ้าผู้ใดทำให้เจ้าเมืองโกรธแล้วก็ฆ่าเสียเปนสามประการ ครั้นเราจะให้ขุนนางแลทหารทั้งปวงอยู่กำกับนั้น เห็นจะขัดสนจะได้ความเดือดร้อนภายหลัง อนึ่งเบ้งเฮ็กก็สิ้นความคิดแพ้ฝีมือเรานักอยู่แล้ว เห็นจะไม่คิดคดต่อเราสืบไป
เบ้งเฮ๊กแลสมัคพรรคพวกทั้งปวงได้ฟังดังนั้น ก็ชวนกันคำนับกราบขงเบ้งลงพร้อมกันต่างคนต่างลาไปที่อยู่ ชาวเมืองทั้งปวงจึงปลูกศาลเทพารักษ์ ทำรูปขงเบ้งขึ้นไว้จาฤกชื่อว่าจูฮู แปลภาษาไทยว่า รูปบิดา
