หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ฤทสี่ดวงพลวก,
ฦๅออกอึง,
๘๒๘
ฮ่อเลือด, คือโลหิตขังอยู่ไนผิวหนัง, เหมือนคนถูกเจ็บ เปนต้นว่า เขาทุบตี, เลือดคั่งอยู่ที่รอยไม่ออกมาได้.
ฮ้อ, มีคำพูจอย่างหนึ่งว่า อ๋อ ฮ้อ สมนั้มหน้า, อ๋อ ฮ้อ สากะใจ, ใจความว่า เขาพูจด้วยโกรธน่อย ๆ เพราะว่าห้ามผู้นั้นไม่เชื่อฟัง.
ฮุํ่, คือคนเอาผ้าฤๅกะดาด, ทาบเข้าข้าง แล้วปะปิดเข้าไว้, อย่างหนึ่ง ของเกิดเพราะพระยะโฮวาสาบสรรพ์สร้าง เหมือนกาบกล้วยที่มันหุ้มต้น เปนต้นนั้น.
ฮ่รรม, คือเอาสาตรา มีมีดเปนต้น ฟันลงหลายหน เหมือนกับสับซอยนั้น.
ฮ่รรมกันลง, คือสับฟันกันลงหลายที, เหมือนสับซอย คือ คนต่อคนฟันกัน.
ฮ่รรมหั่น, คือสับฟันแล้วหั่นลง, เหมือนคนฟันลงหลายทีซ้ำ ๆ นั้น.
ฤกษ์, คือฤกษ์มียี่สิบเจ็ด มีฤกษ์ชื่ออะสะวะนีเปนต้น, ฤกษ์ชื่อสัตตะพิศเปนที่สุดนั้น.
ฤทธานุภาพ, คือฤทธิ์เช่นว่า แลอานุภาพ คือ สง่าแผ่ออกจากตัว, คนกลัวเกรงนั้น.
ฤทธิ์, คือวิธีที่สำแดงการปลาดอรรษจรริย์ต่าง ๆ มีเหาะไปในอากาศนั้น.
ฤทธิ์เดช, คือวิธีที่ทำได้ซึ่งการปลาดอรรษจรริย์ต่าง ๆ มีทำของน้อยให้มาก แลน้ำจืดให้เปนเหล้มเข้มนั้น.
ฤทสี่ดวง, เปนคำเรียกชื่อโรคอย่างหนึ่ง, เขาเรียกว่าโรคฤทสี่ดวงนั้น.
ฤทสี่ดวงงอก, คือโรคฤทสี่ดวงเกิดขึ้นในรูทวาร, มันเปนหัวเล็ก ๆ ที่ทวารหนัก แลมันให้แสบคันนั้น.
ฤทสี่ดวงจมูก, คือโรคที่มันเกิดในรูจมูก, แลมันเปื่อยออกไปจนเปนบุพโพโลหิตไหลออกนั้น.
ฤทสี่ดวงพลวก, คือโรคที่มันมักให้ลงท้องแล้วอยุดไปบ้าง, อาจมเหม็นคาวนัก มักให้อยากกินของคาว ๆ.
ฤทสี่ดวงแห้ง, คือโรคที่มันให้ไอแลกินอาหารได้น้อย, ปากเสี้ยมซูบผอมไปจนตายนั้น.
ฤๅ, หนะ, เปนคำถามวาจะไปฦๅ, จะกินฤๅ เปนต้น, ฤๅนี่เปนปลายคำพูจถามด้วยสงไสยนั้น.
ฤๅดี, แปลว่ายินดี, เช่นชื่อพระที่นั่งชื่อว่าราชฤๅดี, ว่าเปนที่ยินดีของพระยา, .
ฤๅษรี, ดาวบศ, คือคนถือบวชพวกหนึ่ง, เขาถือศีลห้าแลเพียรประฏิบัติจะให้ได้ฌานสะมาบัตินั้น.
ฦๅ, คือระบือข่าวฤๅความอันใด ๆ เปนต้นว่าการศึกสงครามเปนต้นนั้น.
ฦๅกะฉ่อน, คือฦๅสะท้อน, คนได้ฟังความปัจจุบันนะเหตุที่บังเกิดขึ้นไนเร็ว ๆ, พูจเล่าฦๅสะท้อนเปนต้นนั้น.
ฦๅกันมา, คือเขาเล่าต่อ ๆ กันมาอื้ออึง, คนไดยินความอันใด แลพูจจาเล่ากันต่อ ๆ มานั้น.
ฦๅขะจร, คือเล่ากันด้วยเสียงดัง ๆ ไม่ค่อยซุบซิบ จึ่งเรียกว่าฦๅ.
ฦๅข่าว, คือเขาพูจจาเล่าความอันใดอันหนึ่ง, ที่เปนปัจจุบันนะเหตุบังเกิดขึ้นนั้น.
ฦๅชา, คำฦๅนั้นอะธิบายเช่นว่าแล้ว, แต่คำชานั้นเปนคำสร้อย.
ฦๅดี, คือคำเล่าความชอบของคนที่มีความชอบ, แต่เขาพูจอึง ๆ ดัง ๆ ไม่ต้องซ่อน, ว่าคนนั้นเขาดีเปนต้น.
ฦๅทั่ว, คือความเขาพู⟨จ⟩จาบอกเล่ากันตลอดจบเมืองจบประเทศต่าง ๆ นั้น.
ฦๅไป, คือความเกิดขึ้นที่นี่, แลเขาพูจจาเล่ากันต่อ ๆ ไป.
ฦๅมา, คือความเกิดขึ้นที่อื่นเขาเล่าอื้ออึง, ตลอดมาจนถึงที่เบาอยู่นั้น.
ฦๅเล่า, คือเล่าระบือข่าวปัจจุบันนะเหตุต่อ ๆ กันนั้นว่าฦๅเล่ากัน.
ฦๅว่า, เปนคำพูจว่าเขาฦๅว่า, เขาได้ช้างเผือกเปนต้น.
ฦๅออกอึง, คือฦๅเล่ากันอื้ออึงคะนึง, เช่นมีของปลาด มีช้างเผือก เปนต้นนั้น.
828
