 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
วันถัดมา ขณะที่พระธิดาประทับร่วมโต๊ะกับพระบิดาและข้าหลวงขุนนางของพระองค์ และกำลังทรงอิ่มเอมกับกระยาหารบนจานทองใบน้อย ๆ อยู่นั้นเอง ก็ได้ยินเสียงสิ่งใดสักอย่างย่างขึ้นบันไดหินอ่อนมา ดังกระดึ๊บกระดั๊บ กระโดดกระเด้ง และเมื่อเจ้าสิ่งนั้นมาถึงขั้นบนสุด มันก็หยุดแล้วเคาะประตู ครั้นแล้วก็เปล่งวาจาว่า "เปิดประตูหน่อยเถิดพระเจ้าข้า ฝ่าพระบาทพระราชธิดาพระองค์น้อย" องค์หญิงจึงลุกขึ้นไปดูว่า ใครกันนะที่มาเรียกพระองค์ แต่เมื่อทรงเปิดประตูออกและพบเห็นกบ ก็ทรงปิดกลับดังปังสุดกำลัง แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ มีพระพักตร์ขาวซีดสุดพรรณนา พระบิดาทรงรู้สึกถึงพระทัยของพระธิดาที่กำลังเต้นรัวอย่างรุนแรง จึงถามว่า ผู้มาอยู่หน้าประตูนั้นเป็นยักษ์ร้ายที่หมายมาฉุดคร่าไปหรือไร "โอ้ มิได้เพคะ" พระธิดาตอบ "หาใช่ยักษ์ เป็นกบอัปลักษณ์"
"กบหมายสิ่งใดจากลูกเล่า" พระเจ้าแผ่นดินตรัส
"โอ้ ทูลกระหม่อมพ่อ วานนี้ตอนที่ลูกนั่งเล่นอยู่ริมสระ บอลทองคำของลูกตกน้ำ และกบตัวนี้งมกลับขึ้นมาให้ เพราะลูกร้องไห้คร่ำครวญเหลือเกิน แต่ลูกขอทูลก่อนว่า เจ้ากบบีบคั้นลูกยิ่งนัก จนลูกรับปากกับมันว่า จะให้มันเป็นคู่เคียงของลูก ลูกไม่คิดเลยว่า มันจะออกจากน้ำได้ แต่จนแล้วจนรอด มันก็กระโจนออกมาได้ และตอนนี้ มันก็อยากเข้ามาในนี้"
