ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:The Frog Prince-1874.djvu/19

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
5
เจ้าชายกบ
"ใครช่วยเจ้าไว้ในยามทุกข์ร้อน ก็อย่าไปรังเกียจรังงอนเขา" เพราะฉะนั้น พระธิดาจึงพากบขึ้นไปด้วยนิ้วสองนิ้ว แล้ววางกบไว้ ณ มุมหนึ่งของห้อง แต่เมื่อเธอนอนลงบนเตียง เจ้ากบก็ไต่ขึ้นเตียงแล้วทูลว่า "ข้าพระองค์เหนื่อยนักใคร่พักผ่อน อยากแผ่นอนให้เต็มเม็ดเต็มหน่วย จงพาข้าขึ้นเตียงพระองค์ด้วย ไม่ช่วยแล้วจะฟ้องพระบิดา" คำพูดนี้ยังให้พระราชบุตรีโกรธเป็นกำลัง คว้ามันขึ้นแล้วโยนมันใส่กำแพงเต็มกำลัง พลางว่า "ทีนี้เงียบได้หรือยัง เจ้ากบน่าเกลียด"

แต่เมื่อกบร่วงลง มันก็เปลี่ยนร่างจากกบเป็นเจ้าชายหล่อเหลา ดวงตาเกลี้ยงเกลา ผู้ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นคู่เคียงและคู่หมั้นของพระธิดาโดยราชานุมัติของพระบิดาเธอ ครั้นแล้ว เจ้าชายผู้นั้นก็เล่าให้เธอฟังถึงเรื่องที่พระองค์ถูกแม่มดร้ายกลายร่าง และไม่มีใครเลยนอกจากพระธิดาที่จะพาพระองค์ออกจากสระน้ำพุได้ และยังว่า วันรุ่งพรุ่งนี้ จะจรลีไปเยือนแว่นแคว้นของพระองค์กัน

เช้าวันถัดมา ทันทีที่ดวงสุริยาขึ้นเฉิดฉาย รถม้าเทียมม้าขาวแปดตัว ประดับขนนกกระจอกเทศบนหัว พร้อมบังเหียนทองคำ ก็ย่ำฝีเท้ามาจนถึงพระทวารพระราชวัง ท้ายรถมีราชวัลลภเฮนรี บริพารของเจ้าชายหนุ่ม ยืนอยู่ คราวที่เจ้าชายผู้เป็นนายกลับกลายร่างเป็นกบนั้น ราชวัลลภเฮนรีโศกาจาบัลย์เป็นที่ยิ่ง จนกริ่งเกรงว่า อกจะแตกตายเพราะความวิปโยคโศกตรม จึงตรึงโลหะสามแผ่นไว้กับราวนมตลอดมา ทว่าบัดนี้ ราชรถพร้อมพาเจ้าชายหนุ่มเสด็จคืนบ้านเมืองของพระองค์เองแล้ว เฮนรีผู้ภักดีจึงคอยประคองคู่บ่าวสาวและนั่งประจำท้ายโดยเปี่ยมปีติที่ผู้เป็นนาย