หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
เจ้าชายกบ
แต่ครั้งโบราณ ในกาลที่ยังมีผู้คนคอยอธิษฐานขอพรอยู่ มีพระราชาพระองค์หนึ่งซึ่งมีพระธิดาล้วนสิริโฉมโสภา แต่พระธิดาพระองค์เล็กสุดนั้นสุดเลอลักษณ์ แม้ดวงอาทิตย์เองซึ่งได้ยลเธอเป็นนิตย์ ก็ยังติดใจไม่รู้ลืมทุกคราที่เธอปรากฏองค์ท่ามกลางตะวันฉาย
ใกล้ปราสาทราชวังของพระราชาพระองค์นี้มีป่าใหญ่อึมครึม และใจกลางป่ามีต้นมะนาวเก่าแก่ต้นหนึ่งยืนต้นอยู่ ใต้กิ่งพฤกษานั้นมีน้ำพุลำน้อยคอยกระเซ็นสาย ก็ยามใดที่ร้อนอบอ้าวเหลือใจ พระราชบุตรีพระองค์เล็กมักวิ่งตรงเข้าสู่ป่านี้ แล้วประทับนั่งลงริมสระน้ำพุนี้ และคราใดที่พระทัยหม่นหมอง เธอก็มักคลายอัธยาศัยด้วยการเล่นโยนลูกบอลสีทองขึ้นฟ้าแล้วคว้าไว้ให้ทัน ก็นั่นแหละกิจกรรมเพลิดเพลินสุดโปรดของพระธิดา
ทีนี้ มีเรื่องเกิดขึ้นในวันหนึ่ง คือว่า เจ้าลูกบอลสีทองนี้ ตอนที่พระธิดาโยนขึ้นฟ้า มันหากลับคืนสู่พระหัตถ์ของเธอไม่ กลับตกลงไปในพงหญ้า แล้วกลิ้งผ่านพระธิดาลงไปในน้ำพุ พระราชบุตรีสอดส่ายสายพระเนตรไปตามลูกบอลที่กลิ้ง แต่มันจมดิ่งหายลงน้ำไป ซึ่งลึกเกินกว่าผู้ใดจะหยั่งเห็นพื้นได้ ดังนั้น เธอจึงตั้งต้นโอดครวญ กันแสง
