หน้า:กาพย์ห่อโคลงเห่เรือ - ๒๔๕๑.pdf/25

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๑
เห่เรือ
คำนึงถึงเดือนหก ทั่วทายกตามโคมเคย
งามสุดนุชพี่เอ๋ย ได้เห็นกันวันบูชา
เดือนแปดวันเพ็ญเจ้า ย่อมไปเข้าพระพรรษา
รับศีลอย่างสีกา ด้วยเจตนาจำนงใน
เห็นนวลครวญครุ่นคิด กำเริบจิตรวาบวับใจ
ไปได้ก็จะไป โอบเอวอุ้มพุ่มพวงพยุง
ยามฝนดลเดือนสิบ เริ่มเข้าทิพเจ้าจะหุง
หาของต้องการปรุง มุ่งใจจิตรประดิดประดอย
เดือนสิบเอ็ดเด็ดแดดิ้น ยามกระฐินทุกวันคอย
เห็นเรือไล่ถี่ซอย กลอยกลับเห็นเช่นแรกสม
คิดรูปน่ารักเหลือ คิดนุ่มเนื้อน่าเชยชม
คิดเนตรขำค้อนคม ผมหอมชื่นรื่นรศสุคนธ์
ฤดูเดือนสิบสอง หญิงชายซ้องแซ่อึงอล
ขึ้นล่องท่องเที่ยวชล ยลผ้าป่าราตรีกาล
เซ็งแซ่เสียงเภรี ปานเรียมตีทรวงประหาร
พาทย์ฆ้องก้องกังวาล สารดุจน้องร้องเรียกเรียม
ทุกลำลอบเล็งลักษณ์ ไม่พบภักตร์เจ้างามเสงี่ยม
ดูไหนไม่เทียบเทียม ร่วมรักเรียมรูปร่างรัด