หน้า:ประชุมกาพย์เห่เรือ - ๒๔๖๔.pdf/49

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๓๗
พิศภักตร์ตลอดบาท งามผุดผาดหาไหนเทียม
ยามต้องน้องอายเหนียม เรียมรักเจ้าเท่าชีวี
กล่าวคำซ้ำอ่อนหวาน เพราะเปรียบปานเพลงดนตรี
เสนาะเสียงเจ้าพาที จับจิตรจงปลงฤไทย
พี่มั่นพี่หมายมาด มาแคล้วคลาศบังเอินไป
แม้นได้เจ้าทรามไวย ไม่เหินห่างร้างรักเอย