หน้า:ประชุมจารึก (ภาค ๑) - ๒๔๗๗.pdf/32

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔
เช่นนั้นแล้ว คำว่า ตวงเป็นบ้านเป็นเมือง = ดูประหนึ่งเป็นบ้านเมืองของตน หรือนับว่าเมืองสุโขทัยเป็นเหมือนบ้านเมืองของตน
๑๗ หั้น – นั้น
๑๘ ลาง ภาษาเงี้ยว – ขนุน
๑๙ ตระพังโพย – บ่ออัศจรรย์
๒๐ ตรีบูร – กำแพงสามชั้น
๒๑ โอยทาน – ให้ทาน
๒๒ พนม คำเขมร – ภูเขา
๒๓ ญิบ – สอง ญิบล้าน – สองล้าน
๒๔ เทียนยอม – ย่อม
๒๕ ราม – ขนาดกลาง ไม่ใหญ่นักไม่เล็กนัก
๒๖ อรัญญิก – ทุกวันนี้เรียก วัดสพานหิน ยังมีพระอัฏฐารศลุกขึ้นยืน
๒๗ หลวก – รู้หลัก
๒๘ ลุกแต่ – มาแต่
๒๙ แก่กม – ที่สุด
๓๐ เบื้องตีนนอน – ทิศเหนือ
๓๑ ปสาน – ตลาดมีห้องแถว ภาษาเปอร์เซียว่า บาซาร์
๓๒ ปราสาทนี้ เข้าใจว่า ปราสาทหินซึ่งเป็นวัดพระพายหลวงบัดนี้
๓๓ เบื้องหัวนอน – ทิศใต้
๓๔ สรีดภงค์ มาจากภาษาสันสกฤตว่า สริทฺภงฺค แปลว่า ทำนบ
๓๕ เดือนออก – ข้างขึ้น
๓๖ เดือนบ้าง – ข้างแรม