หน้า:ประชุมพงศาวดาร (ภาค ๒) - ๒๔๕๗ b.pdf/131

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒๑

ไพร่ ประการหนึ่ง รายามุดา ตนกูศรีอินดารา เก็บริบเอาที่ไร่นาสวนป่าไม้ของตนกูปะษากับพวกตนกูปะษาไป ตนกูปะษาไปว่าแก่พระยากลันตัน ๆ ให้รายามุดา ตนกูศรีอินดารา คืนให้ ก็ไม่ได้ ประการหนึ่ง เข้าสารซื้อออกไปแต่กรุงเทพฯ จะจำหน่ายก็ไม่ได้ ด้วยพระยากลันตัน รายามุดา ป่าวร้องห้ามไพร่บ้านพลเมืองลูกค้าไม่ให้มาซื้อเข้าสารตนกูปะษา ๆ ก็ยิ่งมีความโทมนัศมากขึ้น

ณวันศุกร เดือน ๔ ขึ้น ๗ ค่ำ ปีจอ สัมฤทธิศก ตนกูปะษามีหนังสือไปชักชวนพระยาบาโหงย ตนกูตะเงาะ ตนกูหลงฮามัด มาคิดพร้อมกันกับพวกบุตรตนกูศรีปัตรามหารายาทั้งปวง ตั้งค่ายรอบบ้านตนกูปะษาแลตามลำน้ำใหญ่ถึงตลาด ๑๐ ค่าย ฝ่ายใต้ตั้งค่ายถึงสุหัยปีนังกับทำค่ายล้อมบ้านพระยากลันตัน ๓ พวก ๆ ตนกูปะษาพวกหนึ่ง พวกตนกูหลงฮามัดพวกหนึ่ง ตนกูศรีปัตรามหารายาพวกหนึ่ง ฝ่ายพระยากลันตัน พระยาจางวาง รายามุดา ตนกูศรีอินดารา ก็ตั้งค่ายสู้รบถึงยิงปืนใหญ่เล็กยังไม่แพ้ชนะกัน

พระยากลันตันมีใบบอกมายังเมืองนครศรีธรรมราช ณวัน ๑ เดือน ๖ ขึ้น ๘ ค่ำ ปีกุน เอกศก แต่ครั้งนั้น พระยาศรีพิพัฒน์เปนแม่ทัพ ยกทัพกรุงเทพฯ ออกไปช่วยเมืองไทรบุรีรบตนกูมัศสาอัด หลานเจ้าพระยาไทรบุรี เปนขบถ พระยาศรีพิพัฒน์พักกองทัพอยู่เมืองสงขลา เมืองนครศรีธรรมราชจึงได้นำใบบอกไปปฤกษาพระยาศรีพิพัฒน์ แม่ทัพ ณเมืองสงขลา พระยาศรีพิพัฒน์ แม่ทัพ แต่งให้หลวงศรเสนี นายไพร่ ถือหนังสือไปด้วยเรือแกล้วกลางสมุทห้ามปรามพระยากลันตัน ตนกูปะษา